هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
آیین نامه بهداشت معدنکاران ،رهنمودهاي ایمنی، بهداشــتی و محیط زیستی شامل اســناد مرجع فنی به همراه مثال هاي ویژه اي در زمینه تجربه هاي بین المللی در صنعتی خاص می باشند و در واقع از آن ها بصورت زیر مجموعه هاي کاربردي از آئین نامه و یا قانونی خاص مورد اســتفاده قرار می گیرد.
این رهنمودها جهت دســتیابی به شــرایط ایمنی، بهداشتی و محیط زیستی در صنعت مشــخصی طراحی می گردند. مجموعه حاضر دربرگیرنده رهنمودهاي ایمنی، بهداشــتی و محیط زیستی منطبق با آئین نامه هاي جاري کشور بوده و جهت کاربرد در انواع معادن زیرزمینی، روباز، آبرفتی و … طراحی گردیده اســت.
لازم به ذکر است در این نســخه از رهنمودها، از منابع علمی جدید مورد اســتفاده در سایر کشورهاي جهان و همچنین کشــور عزیزمان ایران اســتفاده گردیده اســت. به دلیل جدید بودن این مجموعه و نیز آئین نامه مرتبــط با آن، پیشــنهاد می گردد پس از تصویب و اجراي آن در معادن ســطح کشــور، با اســتفاده از بازخوردهاي بعمل آمده مورد بازبینی قرار گرفته و بصورت کامل بومی سازي گردد.
٢ – تعاریف بکار رفته در اين آئين نامه
– مسئول معدن یا سرپرست معدن:
شخصی است که توسط دارنده پروانه عملیات به این سمت منصوب میشود و مسئولیت کلیه عملیات معدن را به عهده دارد
– مسئول فنی:
طبق ماده ٦٦ آیین نامه اجرایی قانون معادن مســئول فنی عملیات کســی است که اداره کلیه امور فنی معدن به عهده اوســت و توســط دارنده پروانه عملیات از میان افراد واجد شرایط انتخاب و به وزارت صنایع و معادن معرفی میشــود و طبق ماده ٦٥ آیین نامه اجرایی ضوابط و حدود صلاحیت مســئولین فنی معادن تا تصویب و ابلاغ قانون نظام مهندسی معدن توسط وزارت معادن و فلزات تعیین میشود.
– مسئول بهداشت حرفهاي:
مســئول بهداشت حرفهاي هر معدن فردي اســت داراي مدرك کارشناس در رشته مهندسی بهداشت حرفهاي که نظارت بر کلیه مســائل مرتبط با مهندســی بهداشت حرفهاي در معدن را بر عهده داشته و توســط مسئول یا سرپرست معدن به این سمت منصوب میشود. جانشین مسئول بهداشت حرفهاي نیز تابع همین شرایط است.
– مهندس ناظر:
شخصی است که طبق ماده ٦٩ آیین نامه اجرایی قانون معادن تعیین میشود و از طرف وزارت صنایع معادن مامور نظارت و کنترل عملیات معدنی است.
⦁ شخص صلاحیتدار:
به شــخصی اطلاق میگردد که بر اساس شــرایط مورد نیاز در معدن آموزشهاي تخصصی در زمینه مورد نظر را دریافت نموده و پس از کســب گواهینامه معتبر از ســوي مســئول یا سرپرست معدن و یا مسئول بهداشت حرفهاي به فعالیت مورد نظر منصوب میگردد.
تبصره: شــخص صلاحیتدار میتواند از پرســنل معدن بوده و یا اینکه از افراد داراي صلاحیت لازم از خارج از پرسنل معدن به کار گمارده شود. که معمولا جهت انجام انجام فعالیتهایی نظیر ارزیابی، پایــش و کنترل شــرایط محیط کاري مورد اســتفاده قــرار میگیرند (مانند شــرکتهاي ارائه دهنده خدمات بهداشت حرفهاي و …)
عملیات:
منظور از عملیات در این آ ئین نامه کلیه عملیات معدنی (اعم از اکتشــاف یا بهره برداري و اســتخراج معدن) است که در قانون معادن و آئین نامه اجرایی قانون معادن پیش بینی شده است.
⦁ – مواد آئين نامه
⦁ -١ کلیات:
١- در همه معادن که داراي حداقل ٢٥ نفر کارگر میباشــند، میبایســت یک نفر ذیصلاح به عنوان مســئول بهداشــت حرفهاي و یک نفر به عنوان مســئول ایمنی به اســتناد آئین نامه کمیته حفاظت فنی و بهداشــت کار تعیین گردد. بدیهی اســت در معادن کمتر از ٢٥ نفر کارگر وجود یک نفر مســئول بهداشــت حرفهاي ضروري اســت. اما این مسئولیت را میتوان به مســئول فنی واگذار کرد که تعیین صلاحیت وي به استناد آیین نامه فوق الذکر خواهد بود.
٢ – مســئول بهداشــت حرفهاي هر معدن به عنوان ناظر و کنترل کننده عملیــات و انطباق دادن معدن بــا بندهاي مندرج در این آییــن نامه و دیگر آیین نامههاي مصوب شــوراي عالی حفاظت فنی تعیین میگــردد که با حضور و بازرســی از معدن توصیهها و پیشــنهادهاي خود را جهت پیشــگیري و رفع خطر تذکر داده و در صورت حساســیت موضوع آن را کتبأ به مســئولین معدن گزارش مینماید و در صورت تشخیص خطر حتمی برابر مقررات این آیین نامه تا رفع خطر نسبت به توقف عملیات در محل خطر اقدام مینماید.
٣- کلیه کارگاه هاي معدنی اعم از سطحی یا زیرزمینی لازم است در هر شیفت کاري حداقل یک بار توسط مسئول بهداشت حرفهاي یا جانشین وي مورد بازدید قرار گیرد.
٤- قبل از شــروع به کار در هر شــیفت کاري مسئول بهداشــت حرفهاي معدن و یا جانشین او باید از کارگاه مربوطــه بازدید نماید و پس از اطمینان از ایمن و بهداشــتی بودن آن به کارگران مجوز ورود داده شود.
٥- رعایت مفاد کلیه مقررات و آیین نامههاي مصوب شــوراي عالی حفاظت فنی درخصوص نکات ایمنی مرتبط با لوازم، کالاها و تجهیزات معدنی لازم الاجرا است.
تبصره: کلیه سفارشات و نکات احتیاطی، حفاظتی و بهداشتی که از طرف سازندگان و تولید کنندگان لوازم، کالاها و تجهیزات معدنی توصیه میشود لازم الاجرا است.
٦- تمام شــاغلین در معادن زیرزمینی و کارگرانی که با تغییر شــغل از قســمتی به قسمت دیگر معدن منتقل میشــوند باید توسط مسئول بهداشت حرفهاي با کلیه شرایط بهداشتی موقعیت جدید و راه هاي خروجی و اضطراري معدن آشنا شده و آگاهی کامل پیدا کنند.
٧- ورود کلیه افراد غیر شاغل در معدن منوط به کسب اجازه از سرپرست معدن یا جانشین وي میباشد.
٨- ورود و کار در کارگاهها و معادن زیرزمینی متروکه منوط به کســب مجوز از سرپرســت معدن یا مســئول ذیربط بوده و باید با رعایت مقررات ایمنی و بهداشــتی و پس از حصول اطمینان از برقراري تهویه مناسب و سالم بودن وسایل نگهداري و عدم ریزش حفریات انجام گیرد.
٩- با تمهیدا تی که از طرف سرپرست معدن انجام میگیرد، بایستی همواره تعداد و اسامی کارکنانی که در هر لحظه داخل معدن و بخصوص زیرزمین بوده مشــخص باشــد و تــا زمانی که کارگران در زیرزمین مشغول کار هستند حداقل یک نفر از مسئولین می بایست در دفتر معدن حضور داشته باشد. ١٠- محل یا محلهاي حادثه ساز در معدن باید بوسیله سیم خاردار یا وسایل محصور کننده مناسب و علائم اخباري و هشــدار دهنده از محلهاي مجاور مجزا باشد به طوري که مانع عبور اشخاص متفرقه و حیوانات گردد.
١١- کارگاه میبایست طوري تجهیز شود که به کسی آسیب نرسد. چنانچه فردي مشاهده کرد نقصی در کارگاه وجود دارد که آسیب به دیگران میرساند و یا غیر بهداشتی است بلافاصله میبایست افراد را مطلع نموده و مراتب را به مسئول بهداشت حرفهاي جهت رفع نقص اعلام نماید.
١٢- هیچ کس نمیبایست بدون اجازه به محل ممنوعه وارد شده و این محلها باید به وسیله تابلوهاي اخباري هشدار دهنده ایمنی و بهداشتی مشخص شوند.
١٣- رعایت ماده ٩٢ قانون کار جمهوري اسـلامی ایران در مورد معاینات پزشکی و بهداشتی شاغلین در معدن الزامی اســت. وظیفه نظارت بر حســن اجراي این قانون بر عهده مســئول بهداشت حرفهاي می باشد.
١٤- با توجه به ماده ٩٠ قانون تامین اجتماعی ارجاع مشــاغل معدنی به کارکنان جدید الاستخدام و یا کارکنانی که میخواهند به کار جدیدي گمارده شــوند پس از انجام معاینات پزشــکی از نظر قابلیت جسمانی و روانی متناسب با نوع کارهاي مرجوع میسر است.
١٥- استعمال دخانیات در کارگاههاي زیرزمینی ممنوع است.
١٦- در صورت بروز حادثه یا بیماري ناشــی از کار میبایست برگههاي مربوطه تکمیل و نسخهاي از آن را به ادارات کار و امور اجتماعی، مراکز بهداشت و سازمان تامین اجتماعی محل ارسال نمود. تبصره: برگه مربوط به حوادث ناشــی از کار از ســوي وزارت کار و امور اجتماعی و برگه مربوط به بیماريهاي ناشی از کار از سوي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تهیه و باید توسط مسئول بهداشت حرفهاي تکمیل گردند.
١٧- به اســتناد آئین نامه وســایل حفاظت انفرادي مصوب شــوراي عالی حفاظت فنی کلیه کارگران شاغل در معادن میبایست در هنگام ورود به معدن به وسایل حفاظت فردي مناسب و بر اساس نوع و شرایط کار مجهز گردند.
تبصره: کلیــه مفاد آئین نامه مذکور درخصوص نحوه انتخاب، بکار گیري، تعمیر و تعویض وســایل مذکور الزامی است.
١٨- به اســتناد فصل هشــتم قانون کار جمهوري اسلامی ایران و آئین نامه حفاظت و بهداشت عمومی در کارگاه ها مصوب شــوراي عالی حفاظت فنی میبایســت تسهیلات بهداشتی مناسب و کافی شامل روشویی، حمام، توالت، رختکن، محل غذا خوري و نماز خانه و غیره در محل مناسبی از سطح زمین وجود داشته باشد.
١٩- در ترانشــه و چاهکهایی که خطر انباشــتگی گاز وجود دارد ورود و کار افراد بایســتی پس از تهویه و اطمینان از بی خطر بودن آن محلها انجام گیرد.
٢٠- حفاريهاي متروکه و کارگاه هایی که اســتخراج آنها تمام شده باید مسدود شوند. این عمل باید طوري انجام گیرد که هیچ گونه اختلالی در تهویه معدن بوجود نیاید.
٢١- به استناد آیین نامه حفاظت و بهداشت عمومی در کارگاه ها مصوب شوراي عالی حفاظت فنی، روغن کاري اجزاي متحرک ماشین آلات حفاري هنگام کار ممنوع است.
٢٢- کلیه ماشین ها و تجهیزات معدنی باید توسط افراد ماهر و آموزش دیده بکار برده شوند.
٢٣- استفاده از ماشینهاي با موتور احتراقی در محیط هاي بسته و بدون تهویه ممنوع است.
٢٤- قبل از شروع به کار هر نوع ماشین، متصدي باید اطرافیان را از راه اندازي دستگاه آگاه نماید.
٢٥- انجــام هــر نوع حرکتی و هرگونه جا به جایی بیل مکانیکی از قبیل راه اندازي، حرکت به جلو یا عقب، بارگیري به کامیون و غیره باید همراه با علامتهاي صوتی مانند بوق یا زنگ یا ســوت باشد و همه افرادي که در معدن کار میکنند باید با علامت مربوطه آشنا باشند.
٢٦- چالزنی باید با تزریق آب یا آب پاشــی یا با اســتفاده از دســتگاه غبار گیر انجام شود بطوري که میزان غبار تولید شده از حد مجاز شغلی کمتر باشد.
٢٧- اســتاد کار هر قسمت موظف اســت در هر نوبت کار حداقل یک بار سقف، دیوارها، راهروها و وسایل نگهداري جبهه کار خود را کاملا بازدید و در صورت مشاهده عیب و نقص فورا نسبت به رفع آن اقدام نماید. به علاوه در پایان هر نوبت کار قبل از حصول اطمینان از استحکام کارگاه نباید محل کار را ترک کند.
٢٨- مسئولین بهداشت حرفهاي و نظارت مجاز میتوانند در مورد تغییر وسایل نگهداري آسیب دیده و همین طور در مورد ســنگهاي معلق و نا اســتوار ســقف و جوانب گالريهایی که بدون وســایل نگهداري پیشروي میشوند، ضمن توقف کار سریعا اقدامات ایمنی را انجام دهند.
٢٩- مسئولین بهداشت حرفهاي و نظارت، چنانچه در محلی وسایل نگهداري را کافی و ایمن تشخیص ندهند، لازم است ضمن گزارش نظر خود به مسئولین معدن براي تقویت وسایل نگهداري، موضوع را تا رسیدن به نتیجه نهایی پیگیري نمایند.
٣٠- بازیابی وسایل نگهداري، باید توسط کارگران ماهر و با تجربه کافی و با نظارت مسئول بهداشت حرفهاي معدن صورت گیرد.
٣١MSDS – کلیه مواد مورد اســتفاده در معدن باید توســط مســئول بهداشــت حرفهاي تهیه و در دسترس پرسنل قرار گیرد.
٣٢- هر آتشبار باید از MSDS مواد مورد استفاده خود آگاهی داشته باشد و جوانب ایمنی و بهداشتی ذکر شده در MSDS را رعایت نماید.
٣٣- امحاء مواد ناریه فاســد میبایســت منحصرا توســط مســئولین ذیربط و با رعایت اصول ایمنی و
بهداشتی مربوط به مخاطرات و آلودگی ناشی از عملیات امحاء انجام شود.
٣٤- آتشــبار باید پس از حصول اطمیان از انفجار کلیه چالها و ســپري شدن مدت کافی (حداقل ١٥ دقیقه) به اتفاق استادکار محل را بازدید و در صورتی که خطري از نظر گازهاي سمی و مضر موجود نبوده و کارگاه را ایمن و بهداشتی تشخیص دهد اجازه ادامه کار بدهد.
٣٥- چالها باید پس از خرج گذاري با مواد غیر سوختی و غیرسیلیسی مسدود شوند.
٣٦- در مواقعی که از لوکوموتیو دیزلی اســتفاده میشــود باید لوکوموتیو کاملا ســالم بوده و بدون دود کار کند.
٣٧- در گالري هاي پیشــروي که تهویه آنها توســط ونتیلاتورهاي محلی انجام میگیرد، اســتفاده از لوکوموتیو دیزلی به شــرطی مجاز میباشــد که مقدار گاز متان در جریان هواي خروجی آن گالري بیش از ٥/٠ درصد نباشد.
٣٨- براي حفاظت و جلوگیري از ســوختگی ناشــی از الکترو لیت، در اتاق شارژ همیشه باید محلول و یا پودر خنثی کننده اثر اسید سولفوریک و هیدرات پتاسیم و کلسیم در دسترس قرار داشته باشد. ٣٩- نظافت نقالهها و روغن کاري قسمتهاي متحرک آن در هنگام کار ممنوع است.
٤٠- در معادن ذغال سنگ و قیر معدنی باید منحصرا از چراغ ایمنی باتري دار استفاده شود.
٤١- هــر کارگــر باید داراي پلاکی با شــماره اختصاصی و چراغی به همان شــماره بــراي تحویل و تحول چراغ باشد.
٤٢- چراغ هــاي انفرادي باید دائما در وضع ســالم و بدون نقصی نگهداري شــده و هنگام تحویل به کارگران آماده بکار باشد.
٤٣- مسئول معدن باید شخصی را که واجد صلاحیت باشد به تصدي چراغ خانه بگمارد.
٤٤- هر شخصی که چراغ دریافت مینماید موظف است از سالم بودن چراغ، اطمینان حاصل کند.
٤٥- ســاختمان چــراغ باید طوري باشــد که فقــط در چراغ خانه بتــوان با وســایل مخصوص آن را باز و بسته کرد.
٤٦- چراغ هاي شعله دار را نباید جلوي لولههاي تهویه قرار داد.
٤٧- کارگــران بایــد پس از خروج از درون معدن چراغ خــود را بلافاصله تحویل چراغ خانه دهند و بردن چراغ به منازل و یا محل دیگر ممنوع است.
٤٨- شــخصی که چراغ را تحویل گرفته اســت اگر مجددا آن را به چراغ خانــه برگرداند و یا چراغ دیگري به جاي آن تحویل دهد باید علت آن را به چراغ دار گزارش نماید. چراغ دار باید علت عدم تحویل و یا تعویض را رسیدگی و در صورت لزوم به مسئول معدن گزارش نماید.
٤٩- چراغ خانه باید از مصالح غیرقابل اشتعال ساخته شده و بخوبی تهویه شود.
٣ -٢ طرح شناسایی خطرات:
٥٠- مدیریت معدن باید از وجود یک طرح جامع جهت شناســایی هرگونه عوامل شیمیایی و فیزیکی و یا سایر خطرات موجود در محیط کاري معدن اطمینان حاصل نماید.
٥١- طرح جامع شناسایی عوامل شیمیایی و فیزیکی و سایر خطرات موجود در محیط کاري معدن باید توسط مسؤل بهداشت حرفهاي تهیه و تدوین و به تائید مدیریت معدن برسد.
٥٢- پس از شناسایی هر گونه خطر در محیط کاري معدن باید توسط نشانهها و یا علائم هشدار دهنده کارکنان و سایر افراد مشغول به کار در معدن را از وجود این خطرات آگاه نمود.
٥٣- مســؤل بهداشــت حرفهاي باید اطلاعات لازم در زمینه بیماريهاي موجود در معدن را در اختیار کلیه کارکنان معدن قرار دهد.
٣ -٣ تجهیزات حفاظتی:
٥٤- کلیه افراد مشــغول به کار در معدن و یا ســایر افرادي که در معدن حضور پیدا میکنند بایســتی مجهز به تجهیزات حفاظتی ذیل باشند:
⦁ تجهیــزات حفاظتی مناســب مانند لباس کار، شــیلدهاي صورت یا عینکهــاي ایمنی در زمان جوشــکاري، ســنگ زنی، برش کاري، کار با فلزات مذاب و یا هنگامی که خطر آســیب به چشم وجود دارد.
⦁ اســتفاده از لباسهاي محافظتی مناسبی که براي پوشــش کل بدن بکار میروند در هنگام حمل مواد خورنده یا سمی و یا سایر موادي که امکان صدمه رساندن به پوست را دارند.
⦁ اســتفاده از دســتکش هاي محافظ در زمــان حمل مواد و یا هنگام انجــام فعالیت هایی که خطر آسیب به دستان وجود دارد.
⦁ اســتفاده از کلاه ایمنی در زمانی که احتمال ســقوط اشیا بر روي ســر و یا برخورد سر با سطوح سخت وجود دارد.
⦁ استفاده از کفشهاي محافظ متناسب با کلیه شرایط کاري موجود در معدن.
⦁ استفاده از مهارها و یا کمربندهاي ایمنی در زمانی که امکان سقوط از ارتفاع وجود دارد.
⦁ استفاده از جلیقههاي نجات در زمانی که خطر سقوط در آب وجود دارد.
⦁ استفاده از لباسهاي کار جذب در هنگام کار در نزدیکی ماشین آلات در حال حرکت.
⦁ استفاده از لباسهاي کار ضد آب در زمان کار تحت شرایط مرطوب
⦁ اســتفاده از نوارهاي فلورســنت براي لباسها و کلاه ایمنی و همچنین استفاده از لباسهایی که به سهولت تشخیص داده میشوند با توجه به شرایط محیط کاري.
⦁ اســتفاده از هرگونه وسایل حفاظتی ویژه جهت شرایط کاري بر اساس تشخیص مسؤل بهداشت حرفهاي و با توجه به شرایط کاري موجود.
٥٥- کلیه افرادي که وارد معادن میشوند باید بر اساس تشخیص مسؤل بهداشت حرفه مجهز به وسایل حفاظتی مناسب باشند و قبل از ورود به معدن مورد بازدید قرار گیرند.
٥٦- همیشــه بایــد حداقل میانگیــن مصرف ٣ ماهه وســایل، تجهیزات و لباسهــاي حفاظتی در انبار نگهداري شود.
٥٧- تائید نوع و تعداد کلیه وسایل، تجهیزات و لباس هاي حفاظتی تهیه شده بر عهده مسؤل بهداشت حرفهاي میباشد.
٣ -٤ سر و صدا در معدن:
٥٨- میزان مواجهه کارکنان معدن با سروصدا نباید از میزان استاندارد مربوطه ارائه شده توسط وزارت بهداشت ایران بیشتر باشد.
٥٩- در مواردي که مواجهه با ترازهاي بالاتر از حد اســتاندارد تحت شــرایط خاص در معدن اجتناب ناپذیر اســت، مسؤل بهداشت حرفهاي باید تجهیزات حفاظت شــنوایی مناسب را در اختیار کارکنان معدن قرار داده و بر حسن استفاده از آن ها نظارت نماید.
٣ -٥ حفاظت در برابر پرتوهاي یونیزان:
٦٠- مدیریت معدن باید دســتورالعملی جهت حفاظت در برابر پرتوهــاي یونیزان در اختیار کارکنان قــرار داده و از عــدم مواجهه و یا عدم افزایش میزان مواجهه تا ســطوح غیرقابل قبول اطمینان حاصل نمایــد و ضمنا باید تمهیداتی جهت شناســایی منابع پرتوها، تعیین مقدار، کنترل و به حداقل رســاندن آنها در نظر بگیرد.
٣ -٦ ارتعاش:
٦١- مدیریت معدن باید تمهیداتی جهت کاهش و به حداقل رساندن عوارض جانبی ناشی از ارتعاش
بر سلامت افراد شاغل در معرض مواجهه با ارتعاش در معدن در نظر بگیرد.
٣ -٧ مواجهه با مواد داغ و مذاب:
٦٢- مدیریت معدن جهت به حداقل رساندن آسیبهاي ناشی از مواجهه و یا پاشش مواد داغ و مذاب موجود در معادن باید تمهیداتی در نظر بگیرد.
٦٣- کارکنــان معــدن باید احتیــاط کافی در هنگام کار بــا مواد داغ و مذاب، چاله هاي خاکســتر و مکانهایی که داراي مواد داغ و یا مذاب هســتند به کار گیرند و در صورت نیاز از وســایل حفاظتی متناسب با شرایط استفاده نمایند.
٦٤- در محل کار با مواد داغ و مذاب باید از تجهیزات و علائم هشدار دهنده مناسب استفاده شود.
٦٥- کلیه وسایل و تجیزات حفاظت فردي مورد استفاده کارکنان معدن در صورت عدم کارایی باید بدون دریافت هرگونه وجهی از کارکنان و با تشــخیص مسؤل بهداشت حرفهاي تعویض شده و اقلام جدید در اختیار آنها قرار گیرد.
٣ -٨ نگهداري پادزهرها، وسایل شستشو و …:
٦٦- در کلیه مکان هایی که در معدن از مواد سمی خطرناک استفاده میشود و یا خطر گزش حشرات و یا خزندگان وجود دارد باید در درمانگاه مقادیر مناسبی از پادزهرها و وسایل شستشو و یا دوش هاي مناسب تعبیه گردد.
٦٧- کلیه پادزهرها و وســایل شستشــو باید داراي برچســبهاي خوانا و همچنین دستورالعمل نحوه استفاده باشند.
٦٨- کلیه پرســنل معدن بر اســاس شــرایط و محل کاري خود باید آموزشهاي لازم در زمینه انواع مخاطرات احتمالی و نحوه استفاده از وسایل و تجهیزات حفاظتی و درمانی اولیه را گذرانده باشند.
٦٩- کلیه ســموم و یا مواد خطرناک باید در محلی مشــخص و داراي قفل و بســت نگهداري شوند و امکان دسترسی عمومی به آنها وجود نداشته باشد و تناه افراد صلاحیتدار باید بتوانند در مواقع لزوم به این مواد دسترسی داشته باشند.
٧٠- در صــورت عــدم کفایت در تعداد و نوع تجهیزات و وســایل و لباسهــاي حفاظتی جهت کار در معــدن، مســؤل بهداشــت حرفهاي باید مراتب را به مســؤل یا سرپرســت معدن گــزارش نماید تا وسایل، تجهیزات و لباسهاي مناسب تهیه گردد.
٣ -٩ بهسازي محیط:
٧١- مدیریــت معدن باید تمهیداتــی فراهم آورد تا در کلیه معادن اعم از ســطحی و زیرزمینی تعداد کافی ســرویس بهداشتی با توجه به شرایط استانداردهاي بهداشــتی وزارت بهداشت تعبیه شده و در شرایط بهداشتی نگهداري شوند.
٧٢- جهت بهســازي محیط، باید دستورالعملهاي نگهداري، دفع، حمل و نقل و استفاده از کلیه مواد زاید و خطرناک و نیز مواد باقیمانده شــیمیایی در معادن توسط مسؤل بهداشت حرفهاي تهیه و پس از تائید نهایی مدیریت معدن، به اجرا گذاشته شود.
٧٣- سرویسهاي بهداشتی معادن باید داراي تهویه مناسب، نور کافی بوده و ضدعفونی شده و نیز در شرایط مناسب و بهداشتی نگهداري شوند.
٧٤- آلوده نمودن کلیه نقاط معدن بوسیله ادرار یا مدفوع ممنوع می باشد.
٣ -١٠ محل غذا خوردن:
٧٥- جهت غذا خوردن پرسنل معدن باید محلهایی مناسب، خشک و با تهویه و نور کافی و مناسب و دور از گردوغبار، حشرات موذي و مواد خطرناک و سمی در نظر گرفته شود و کلیه کارکنان موظفند در این مکان ها غذاي خود را میل نمایند.
٧٦- باید در نزدیکترین محل ممکن به مکان غذاخوري افراد، محلی براي شستشوي دستها با آب در نظر گرفته شود.
٧٧- محلی غیر قابل نفوذ با درب مناســب باید در محل غذا خوردن فراهم شود تا تمامی مواد غذایی، زبالههــاي مواد غذایی، کاغذ و دیگر زبالهها در آنجا نگهداري شــده و در فواصل زمانی معین مطابق استانداردهاي بهداشتی وزارت بهداشت تخلیه و نظافت شود.
⦁ تبصره: نظارت بر حسن اجراي بندهاي ذکر شده بر عهده مسؤل بهداشت حرفهاي میباشد.
⦁ -١١ آب آشامیدنی:
٧٨- منابع کافی از آب آشامیدنی سالم باید در نقاط منطقی و قابل دسترس از محل کار پرسنل معدن تدارک دیده شود.
٧٩- باید کلیه منابع آب آشــامیدنی و غیرقابل آشــامیدن توسط برچســبها و علائم هشدار دهنده به وضوح مشخص شوند.
٨٠- کیفیت و کمیت آب آشــامیدنی باید در فواصل زمانی مشــخص توسط مسؤل بهداشت حرفهاي مورد بازدید و آزمایش قرار گیرد.
٨١- مدیریت معدن باید محلهاي مناســبی متناسب با تعداد پرسنل معدن در نظر بگیرد تا افراد قبل از ترک معدن بتوانند در آنجا دوش گرفته و لباسهاي کار خود را تعویض نمایند.
٨٢- اســتفاده از هرگونه مشروبات الکلی، مواد مخدر، توهم زا و دخانی در کلیه فضاهاي معدن (اعم از بسته و باز) ممنوع میباشد.
٨٣- ورود کلیه افرادي که به هر علت (مانند مســتی، استعمال مواد مخدر، توهم زا و …) داراي حالت طبیعی نمیباشند به معدن ممنوع می باشد.
٣ -١٢ تهویه:
٨٤- تمام قسمتهاي درونی معدن، غیر از قسمتهایی که مسدود گردیده، باید به وسیله گردش منظم هواي سالم تهویه شود به طوري که جریان هوا محسوس باشد.
٨٥- هــواي معــدن باید از نظر گرما و رطوبت قابل تحمل بوده و همواره مقدار گرد و غبار و گازهاي مضر آن کمتر یا برابر حد مجاز باشد.
٨٦- کار کردن در محلهایی که هواي آن کمتر از ١٩% اکســیژن داشــته و یا تشعشع مواد رادیواکتیو آن از ٣٠٠ میکــرو کوري در لیتر تجاوز نماید و یا میزان گازهاي مضر آن از حد مجاز زیادتر باشــد، ممنوع است.
٨٧- میزان گازهاي مضر در هواي معدن نباید از مقادیر حدود تماس شــغلی عوامل بیماریزا، مصوب وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی زیر تجاوز کند:
نوع گاز تماس کوتاه مدت (STEL) میانگین وزنی زمانی (TWA)
منواکسید کربن ppm٢٠٠ ppm٣٥
گاز سولفور هیدروژن ppm١٥ ppm١٠
گاز دی اکسید گوگرد ppm٥ ppm٢
گاز دی اکسید کربن ppm٣٠٠٠٠ ppm٥٠٠٠
گاز اکسید ازت ppm٥٠ ppm١
تبصــره ١ – میزان گاز دي اکســید کربــن در مکانهاي متروکــه و در حال تعمیر تــا حد دو درصد مجاز است.
تبصره ٢ – میزان مجاز گاز ذغال بر اساس مقادیر ذکر شده در بخش مربوطه تعیین شده است.
٨٨- اندازه گیريهایی که توســط مسئولین مربوطه از مشــخصات هواي معدن به عمل میآید باید با درج تاریخ و ســاعت در دفتر مخصوصی، که نزد مســؤل بهداشت حرفهاي معدن حفظ میشود، ثبت گردد. این دفتر تا شش ماه پس از پر شدن نیز حفظ شود.
٨٩- مســئولین اندازه گیري، فواصل زمانی اندازهگیري و دســتگاههاي مناســب بــراي اندازه گیري مشخصات هواي معدن با توجه به انواع آلایندههاي موجود، باید توسط مسؤل بهداشت حرفهاي تعیین و در دفتر مخصوص تهویه ثبت گردد.
٩٠- نتایج حاصل از اندازه گیري مشخصات هواي معدن علاوه بر ثبت در دفتر مخصوص تهویه باید پس از هر دوره اندازهگیري بر روي تابلوهایی که بدین منظور اختصاص داده شــده اســت و در محل ورودي معدن و یا پذیرگاه هاي طبقات و یا محل اندازه گیري نصب گردد.
٩١- در صورت افزایش درجه حرارت جبهه کار از میزان استاندارد به مدت طولانی، مسؤل بهداشت حرفهاي باید متناسب با مقدار افزایش درجه حرارت، ساعت کار عادي را براساس آیین نامه کارهاي ســخت و زیان آور مصوب شــوراي عالی حفاظت فنی محاســبه نموده و جهت کاهش به مســئول یا سرپرست معدن اطلاع دهد.
٩٢- دستگاه هاي گازسنج و اندازهگیري مشخصات هوا باید به طور متناوب طبق دستورالعمل کارخانه سازنده یا دســتورالعملی که به تایید مسؤل بهداشت حرفهاي و مسؤل معدن رسیده است، توسط افراد آموزش دیده مورد بازدید و کنترل قرار گیرد.
٩٣- در هر معدن زیرزمینی باید با برقراري جریان تهویه مناسب، مشخصات هواي معدن در قسمتهاي مختلف در شرایط مجاز نگهداري شود.
٩٤- هر معدن زیرزمینی باید داراي نقشــه تهویه، که به تایید سرپرســت معدن یا مسئول فنی و مسئول بهداشــت حرفهاي معدن رســیده باشد. محاســبات و نقشه تهویه باید حداقل هر شــش ماه یک بار و همچنین هنگام تغییر در شــبکه حفاريهاي معدن تجدید شود.
در نقشه تهویه لازم است شبکه معدن، مشــخصات مسیرهاي تهویه، مشخصات بادبزنهاي اصلی و فرعی، جهتهاي جریان هوا، مقدار هوا، محلهاي دربها و پنجرهها و ســایر خصوصیات تهویه نشــان داده شــود. نسخههایی از نقشه تهویه و همچنین نقشه رفع ســوانح باید نزد سرپرست معدن، مسئول بهداشت حرفهاي، مسئول امداد و نجات،
مسئول تهویه و سایر مسئولین مربوطه موجود بوده و به علاوه در دفتر معدن نصب شده باشد.
٩٥- در معادنی که تعداد کارگران زیرزمینی آن در هر نوبت کار از ١٠٠ نفر تجاوز کند و همچنین در کلیه معادن ذغال سنگ و معادنی که احتمال وجود گازهاي مضر و خطرناک در آنها میرود مسئولیت امر تهویه معدن باید با تائید مسئول بهداشت حرفهاي بر عهده فردي صلاحیتدار گذاشته شود.
٩٦- راهروهاي مخصوص گردش هوا باید مرتبا بازدید شــده و همیشــه تمیــز و بدون مانع بوده و در صورت ریزش فورا تعمیر شود.
٩٧- در مواقعی که تهویه معدن به طور طبیعی انجام میشود باید در فصولی که جهت جریان هوا تغییر میکند ترتیبی داده شود که از اختلال در تهویه معدن جلو گیري شود.
٩٨- در مواردی که تهویه طبیعی کافی نباشــد باید از وســایل تهویه مصنوعی اســتفاده شــود. گردش هوایی که توســط این وســایل ایجاد میشود تا آجا که ممکن است باید با گردش طبیعی هوا مطابقت داشته باشد.
٩٩- بادبزن ها باید هر هفته به وسیله مسئول مربوطه بازدید شوند.
١٠٠- بادبزنهاي اصلی معدن باید داراي دستگاه تعیین اختلاف فشار بوده و همچنین مجهز به وسیلهاي باشد که توقف بادبزنها را اعلام نماید.
١٠١- در طرح تهویه باید کوشش شود که درهاي تهویه کمتري بکار رود.
١٠٢- استفاده از پرده هاي پارچه اي از قبیل برزنت و غیره به جاي درهاي تهویه ممنوع است.
١٠٣- راهروهاي متروکه باید به ترتیبی مســدود شــوند که کارگران نتوانند از آنها عبور نمایند و در عین حال خللی در تهویه بوجود نیاورند.
١٠٤- هنگامی که در جریان تهویه عادي قســمتی از معدن خللی حاصل شــود و مدت آن بیش از ٣٠ دقیقه به طول انجامد، کار در آن قسمت باید تا برقراري مجدد تهویه تعطیل گردد.
١٠٥- هرگونه تغییر در سیستم تهویه معدن باید فقط به دستور مسئول مربوطه انجام شود.
١٠٦- تعمیــرات و تغییر کلی در دســتگاه تهویه معدن باید هنگامی صورت گیــرد که کلیه کارکنان معدن به استثناي کارکنانی که انجام تعمیرات به عهده آنها است از درون معدن خارج شده باشند.
١٠٧- اگر وقفهاي در کار بادبزنها ایجاد شــود باید فورا مســئول بهداشت حرفهاي و مسئول معدن را مطلع نمود تا اقدامات لازم را براي حفاظت نفرات بعمل آورند و در صورت لزوم معدن یا قسمتهایی را که تهویه آن دچار اشکال شده است از کارگران تخلیه نمایند. شروع مجدد کار باید با اجازه مسؤل بهداشت حرفهاي و یا مسئول معدن باشد.
١٠٨- در روزهاي بعد از تعطیل و یا پس از هرگونه وقفه طولانی که در کار بادبزن هاي اصلی معدن بوجود آید، مســئول بهداشــت حرفهاي و مســئول معدن باید پس از حصول اطمینان از تهویه کافی به کارگران اجازه ورود به معدن را بدهند.
١٠٩- رســاندن جریان هواي تازه به جبهه کارها از مســیري که در آن ریزش یا تخریب اتفاق افتاده و هوا آلوده شده ، ممنوع است.
تبصره – رســاندن جریان هواي تازه براي کارهاي موقت جهت رفع ســوانح و تخریب کارگاه ها، از این قاعده مستثنی میباشد.
١١٠- حداقل سرعت مجاز هوا ٢٥/٠ متر بر ثانیه است و حداکثر سرعت مجاز در قسمتهاي مختلف معدن به شرح زیر می باشد:
ردیف محل سرعت (متر بر ثانیه)
١ چاه تهویه (بدون تجهیزات) سرعت دلخواه
٢ کانال تهویه و چاه تهویه بزرگ (با تجهیزات) ١٥
٣ چاه باربری ١٠
٤ چاه نفر رو و تونل میان بر و چاه مورب ٨
برای حفریات معدنی دیگر که در امتداد
٥ ٦
ذغال سنگ و یا سنگ حفر شده باشد
٦ کارگاه استخراج ٤
١١١- در محاسبات تهویه همواره حداکثر هواي مورد نیاز، براي هر جبهه کار و براي کل معدن و در نوبت کاري که حداکثر تعداد کارگران مشغول به کار هستند منظور میشود.
تبصره – هواي مورد نیاز براي هر فرد حداقل ٦ متر مکعب در دقیقه است.
١١٢- بادبزنهاي موضعی باید به طریقی نصب شــوند که هواي تازه را به جبهه کار برســانند. ظرفیت هوادهــی بادبــزن محلی نباید از ٧٠ درصد هوایی که از طریــق تهویه عمومی معدن به محل نصب آن میرســد بیشــتر باشــد. هرگاه چند بادبزن محلی به صورت موازي در یک محل نصب شــده باشند، مجموع هوادهی محل بادبزن ها باید حداکثر ٧٠ درصد مقدار هوایی باشد که از طریق تهویه عمومی به محل نصب بادبزنها میرسد.
١١٣- حداکثر فاصله دهانه لوله تهویه تا جبهه کار باید در معادن فاقد گاز ١٢ متر و در معادن گازدار ٨ متر باشد.
١١٤- ایســتگاه هاي انــدازه گیري مقدار هوا میبایســت در محلهاي اصلــی ورودي، خروجی و در قســمتهایی که مســیر آن مستقیم و کیفیت نرده گذاري آن خوب اســت ایجاد گردد و همچنین در محلهاي مذکور باید تابلویی که بتوان حداقل، موضوعات زیر را بر روي آن یادداشــت نمود نصب گردد. تاریخ و ســاعت اندازه گیري، ســطح مقطع عرضی گذر هوا، مقدار واقعی و محاسبهاي هوا و سرعت جریان هوا.
١١٥- هرگاه در معدنی حتی یک بار و در یک نقطه از آن گاز ذغال مشــاهده گردد و یا امکان نشت گاز ذغال وجود داشته باشد، آن معدن جزو معادن گاز خیز شمرده میشود.
١١٦- معادن گازدار برحســب مقدار گاز متان به چهار طبقه تقســیم میگردند که در جدول زیر نشان داده شده است:
مقدار گاز متان به ازای یک تن تولید روزانه نوع طبقه بندی
تا ٥ متر مکعب بر تن طبقه یک
٥-١٠ متر مکعب بر تن طبقه دو
١٠-١٥ متر مکعب بر تن طبقه سه
بیشتر از ١٥ مترمکعب بر تن طبقه چهار
١١٧- حد مجاز گاز ذغال و قیر در قسمت هاي مختلف معدن به شرح زیر می باشد:
الف – در مسیر هواي برگشتی از هر جبهه کار کمتر از ١ درصد.
ب – در مسیر هواي خروجی از شبکه معدن کمتر از ٧٥/٠ درصد.
⦁ – د ر مسیر هواي تازه براي تهویه هر جبهه کار کمتر از ٥/٠ درصد.
⦁ – در محلهاي تعمیراتی، متروکه و ریزشی و در مدت کوتاه کمتر از ٢ درصد.
١١٨- در معادن گاز دار و گرد ذغال دار تهویه به طریق طبیعی مجاز نیست.
١١٩- تمام تکنسینها و سرکارگران معدن باید آموزشهاي لازم را براي اندازهگیري گاز دیده باشند. کارگران نیز باید با نحوه اندازه گیري گاز متان و دي اکســید کربن آشــنا بوده و به خوبی از خطرات این گازها آگاهی داشته باشند.
١٢٠- تکنســینهاي گروه تهویه و مســئولان اندازه گیري گاز موظف هســتند قبل از شروع هر نوبت کاري در محل کار حاضر شده و کارگاهها و محلهاي مشکوک را بازدید نموده و عیار گاز ذغال را به وسیله دستگاه گاز سنج اندازه گیري نمایند.
تبصــره: در صــورت بالا بودن عیار گاز ذغال از حد مجاز مربوطــه باید از ورود کارگران به آن محل جلوگیري کرده و تحت نظر مســئول مربوطه نسبت به افزایش میزان تهویه به منظور پایین آوردن عیار گاز ذغال تا حد مجاز اقدام نمود.
١٢١- محلها و فواصل زمانی اندازه گیري توســط سرپرســت معدن یا مسئول بهداشت حرفهاي تعیین میشــود.
در هر حال حداقل تعــداد دفعات اندازهگیري گاز، در محلهاي فاقد گازســنج اتو ماتیک ثابت، باید به قرار زیر باشد:
الــف: هواي برگشــتی از هر جبهه کار فعال، در معادن طبقــه ١ و ٢ دو بار در هر نوبت کاري و در معــادن طبقــه ٣ و ٤ و معادن خطرناک از نظر پرتاب ناگهانی، ســه با در هــر نوبت کاري (موضوع جدول ماده ٣١٥ همین آئین نامه)
ب: هواي برگشتی از هر جبهه کار غیر فعال یک بار در روز.
ج: در جایگاه ماشین آلات (مثل وینچ و غیره) یک بار در روز.
د: هواي خروجی معدن یک بار در روز.
١٢٢- علاوه بر اندازه گیري هاي منظم جاري، تمام کارکنان نظارت فنی (مســئول بهداشت حرفهاي، مهندسین و تکنسینها) موظف هستند هنگام بازدید از جبهههاي کار، غلظت گاز را اندازه گیري نمایند.
١٢٣- اگر عیار گاز در محلی بیش از حد مجاز باشــد باید بلافاصله جریان برق را قطع، کار را تعطیل و کارگران را از محل خارج کرد. شــروع مجدد کار پس از انجام تهویه کافی و رســیدن عیار گاز به حد مجاز امکان پذیر است.
١٢٤- آتشباري در شرایطی که عیار گاز بیش از ١ درصد می باشد، ممنوع است.
١٢٥- قطع سیســتم تهویه یا خاموش کردن بادبزنهاي اصلی یا تعویض سیســتم کار آنها به اســتثناي موارد اجتاب ناپذیر و سوانح، فقط به دستور کتبی مسئول یا سرپرست معدن و اطلاع مسئول بهداشت حرفهاي انجام گیرد.
١٢٦- قســمتهایی که بهره برداري آنها به پایان رســیده یا موقتا تعطیل شــده و یا مورد استفاده قرار نمیگیرند نیز باید مانند ســایر قســمتها به خوبی تهویه شود و یا به وسیله مصالح مناسب به طور نفوذ ناپذیر کاملا مسدود گردد.
١٢٧- تهویه موضعی به وسیله لوله تهویه منشعب در معادن طبقه ٣ و ٤ (موضوع جدول ماده ١١٦ همین آئین نامه) و معادن خطرناک از نظر پرتاب ناگهاي گاز، ممنوع است.
١٢٨- در معادن گاز خیز چنانچه رساندن عیار گاز به حد مجاز با دستگاههاي تهویه دشوار باشد، باید قبل از اســتخراج، عمــل پروب درلینگ و تخلیــه گاز (دگاژاز) از لایه مورد نظــر و لایههاي مجاور به عمل آید.
١٢٩- در معادن داراي گرد و غبار زیان آور و خطرناک، براي هر جبهه کار باید براي برطرف کردن گرد و غبار مقدار هواي اضافی در نظر گرفتهشود.
١٣٠- ذغال ســنگهایی که هنگام استخراج گرد تولید مینمایند، باید به اندازه کافی با آب مرطوب شوند و هنگام استخراج و در محلهاي بارگیري به واگن نیز باید آب پاشیده شود.
١٣١- مســؤل یا سرپرســت معدن باید از تهویه مناسب کلیه قســمتهاي قابل دسترس معدن اطمینان حاصل نماید تا اینکه:
⦁ قسمتهاي مربوطه از دود، بخارات و گرد و غبارات پاکسازي شوند.
⦁ گازهاي سمی و قابل اشتعال تا پایین تر از حد مجاز رقیق سازي شوند.
⦁ شرایط جوي کلیه قسمتهاي مربوطه را براي کارکنان در حد قابل قبول نگهداري کند.
١٣٢- در شــرایط ذیل، وضعیت هواي موجود در کلیه قســمتهاي قابل دسترس معدن جهت فعالیت معدنکاران مناسب نمیباشد و معدنکاران نباید در این شرایط فعالیت کنند:
⦁ حجم اکسیژن هوا از ١٩% پایین تر باشد
⦁ تراکم دياکسید کربن در هوا بیش از ppm٥٠٠٠ باشد.
⦁ تراکم منواکسید کربن در هوا بیش از ppm١٠٠ باشد.
⦁ تراکم اکسید نیتروژن در هوا بیش از ppm٥ باشد.
⦁ تراکم سولفید هیدروژن در هوا بیش از ppm٢٠ باشد.
⦁ تراکم دي اکسید گوگرد در هوا بیش از ppm٢ باشد.
⦁ تراکم آمونیاك در هوا بیش از ppm٢٥ باشد
⦁ تراکم آلدئیدها (براي مثال فرمالدئید) در هوا بیش از ppm٥ باشد.
١٣٣- غلظت کلیه آلاینده هاي فوق الذکر باید توســط متخصص بهداشــت حرفهاي یا شخص مورد تایید وي در فواصل زمانی معین مورد اندازه گیري قرار گرفته و ثبت گردد و همچنین به سرپرســت یا مسؤل معدن گزارش شود.
تبصره:
– در معــادن گازدار جهت اندازهگیــري آلایندهها باید یک نفر بصورت روزانه جهت اندازهگیري و قرائت مستقیم آلایندهها اختصاص یابد.
– در معادن غیر گازدار اندازه گیريها باید سالی یک بار و در صورت نیاز با تشخیص مسؤل بهداشت حرفهاي در فواصل کوتاه تر انجام گیرد.
٣ -١٣ گرما و رطوبت:
١٣٤- میزان گرما و رطوبت کلیه بخشهاي معدن که پرسنل در آن مشغول به کار هستند باید بصورت مســتمر مورد پایش قرار گرفتــه و در صورتی که میزان گرما و رطوبــت از میزان حد مجاز آن بالاتر باشــد باید شرایطی فراهم شــود تا از خطرات و آسیبهاي بهداشتی ناشــی از این شرایط جلوگیري به عمل آید.
١٣٥- نتایج حاصل از اندازهگیري وضعیت گرما و رطوبت محیط کاري باید توســط مسؤل بهداشت حرفهاي مورد ارزیابی قرار گرفته و در صورت بروز هرگونه شــرایط نامناســب و خطرناک، مسؤل یا سرپرست معدن را در جریان قرار دهد.
٣ -١٤ مقدار و سرعت هوا در معادن زیرزمینی:
١٣٦- مســؤل بهداشت حرفهاي باید از وجود تهویه مناســب و هواي پاک در کلیه قسمتهاي معدن اطمینان حاصل نماید بطوري که میزان هواي پاک در منطقه تهویه شده نباید کمتر از ٢ متر مکعب در دقیقه به ازاي هر نفر باشد.
١٣٧- مقــدار هواي مورد نیاز جهت رقیق ســازي گازهاي خروجی از اگــزوز موتورهاي دیزلی نباید کمتر از ٨/٣ متر مکعب در دقیقه بر کیلووات خروجی موتور بر اساس حداکثر ظرفیت موتور باشد. * میزان سرعت هوا در طول جبهه کاري بطور متوسط نباید کمتر از ١٥ متر بر دقیقه باشد.
برنامه به منظور کنترل و بهره برداري از فنهاي تهویه ١٣٨- در معادنی که فنهاي تهویه نصب و استفاده میگردد باید برنامهاي جهت کنترل و بهره برداري از فنها توسط شخصی صلاحیتدار تدوین و به تایید مسؤل بهداشت حرفهاي و سرپرست معدن برسد.
١٣٩- تنها افراد داراي تاییدیه از مســؤل بهداشــت حرفهاي یا سرپرست معدن اجازه روشن و خاموش نمودن و کنترل فعالیت فنها را دارند.
١٤٠- در هنگام خاموش بودن فنها در معادن، هیچ شــخصی اجازه باقی ماندن و کارکردن در محل معدن را ندارد مگر در شرایط خاص و با اجازه از سرپرست معدن یا مسؤل بهداشت حرفهاي.
٣ -١٥ ورود به چاهها، مخازن، دریچههاي آدم رو یا اتاقکها:
١٤١- ورود کلیــه افــراد فاقــد آموزشهاي لازم به چاههــا، مخازن، دریچههــاي آدم رو یا اتاقکها ممنوع میباشد.
* جهت ورود به کلیه مکان هاي فوق الذکر باید علاوه بر کسب آموزشهاي لازم، مجوز عملیات در اینگونه فضاها از مسؤل بهداشت حرفهاي کسب و به تائید مسؤل معدن برسد.
٣ -١٦ پیشگیري از آلودگی هوا:
١٤٢- مســؤل یا سرپرســت معدن باید از عدم تخلیه هرگونه گردوغبار، فیوم، دود، یا گاز تولیدي در عملیات معدن به اتمســفر اطمینــان حاصل نماید و جهت تخلیه هرگونه آلاینــده تولیدي در عملیات معدن ابتدا باید بر اســاس پایش انجام شــده توسط مسؤل بهداشــت حرفهاي از عدم ضرر و زیان این آلاینده ها بر سلامتی انسان اطمینان حاصل شود.
٣ -١٧ کنترل گرد و غبار:
١٤٣- مســؤل یا سرپرســت معــدن باید با اتخاذ تدابیر مناســب از ایجاد هرگونه گــرد و غبار در کلیه فرآیندهــاي معــدن کاري جلوگیري به عمــل آورده و یا میزان آن را به پائین تــر از حد مجاز تماس شغلی کاهش دهد.
١٤٤- جهت پایش وضعیت هواي معدن باید میزان و کیفیت هوا در هر یک از محلهاي کاري معدن، میزان گرما و رطوبت و میزان ذرات قابل استنشاق در هواي محل کار اندازه گیري گردد.
٣ -١٨ درمانگاه و مرکز کمک هاي اولیه:
١٤٥- مدیریت معدن باید تمهیداتی جهت ایجاد درمانگاه در سطح زمین و یا تسهیلاتی جهت دسترسی سریع به چنین مراکزي را فراهم آورد.
١٤٦- چنیــن مراکزي باید تنها به منظور ارائه کمکهاي اولیه، معاینات پزشــکی و آمبولانس جهت انتقال اختصاص یابند.
١٤٧- درمانگاه معادن بالاي ٢٥ نفر باید حداقل داراي یک پزشک عمومی که آموزشهاي طب کار را طی کرده باشــد (حداقل ٢ روز در هفته) و يك نفر پزشکیار تمام وقت (دوره دیده امداد و نجات، تزریقات و پانسمان، حمل بیمار، (CPR باشد.
١٤٨- درمانگاه و پرسنل آن باید زیر نظر مسؤل بهداشت حرفهاي معدن اداره گردد.
١٤٩- درمانــگاه بایــد بــه خوبــی تهویه شــده و داراي روشــنایی کافی بــوده و بصورت بهداشــتی نگهداري گردد.
١٥٠- درمانگاه باید مجهز به لوازم پزشکی و جراحی، برانکارد، داروهایی جهت درمان اولیه افراد در معرض مواجهه با گازهاي ســمی، دود، فیوم، ونیز ســوختگی، شکستگی و سایر آسیبهاي مرتبط با کار در معدن باشــد. ســایر تجهیزات مورد نیاز با نظر پزشک درمانگاه و متناسب با نوع فعالیت کاري معدن تهیه گردد.
١٥١- درمانگاه باید توسط یک پزشکیار و یا شخص آموزش دیده در زمینه کمکهاي اولیه و امداد و نجات که داراي مدارک معتبر در این زمینه میباشد اداره شده و بصورت مستمر در دسترس باشد تا تمامی افراد بتوانند به سهولت جهت موارد اورژانسی و کمکهاي اولیه به وي مراجعه نمایند.
١٥٢- درمانــگاه بایــد مجهز به یک آمبولانس به منظور انتقال بیماران و یا مجروحین و مســدومین به مراکز درمانی باشد.
⦁ -١٩ ایستگاههاي کمکهاي اولیه، تیم‌هاي امداد و نجات، کارگران آموزش دیده:
١٥٣- مدیریت معدن باید اطمینان حاصل کند که علاوه بر درمانگاه در ســطح زمین، ایستگاههایی در داخل معدن جهت دسترسی سریع به کمکهاي اولیه در محلهاي مناسب تعبیه شده باشد.
١٥٤- هر یک از ایســتگاه هاي کمکهاي اولیه باید تحت کنترل شخصی آموزش دیده قرار گرفته و سایر پرسنل بتوانند به سهولت به آن شخص در طول شیفت کاري خود دسترسی داشته باشند.
١٥٥- یک ایســتگاه کمکهاي اولیه بایــد حداقل داراي یک برانکارد، دو پتوي تمیز، کنســرو غذا و آب آشــامیدنی، درب بازکن قوطی، کپســول هوا، چراغ قوه و فیلتر اضافی براي ماسکهاي مورد اســتفاده در معادن گازدار، یک جعبه کمکهاي اولیه حاوي باند سه گوش، باند کشی، باند معمولی، چســب زخم، پنبه، ســوزن ایمنی، ماده ضد عفونی کننده، قطره چشمی، قیچی کوچک و پد پانسمان استریل باشند.
١٥٦- در صورت امکان در ایســتگاه هاي کمکهاي اولیه باید تلفنی بصور مستقیم فقط جهت اطلاع رسانی سریع به مدیریت و یا مسؤلین معدن در دسترس قرار گیرد.
⦁ -٢٠ افراد آموزش دیده در زمینه کمکهاي اولیه:
١٥٧- مدیریت معدن باید تمهیداتی جهت آموزش و اخذ گواهینامه معتبر در زمینه کمکهاي اولیه و امداد و نجات توسط مراکز ذیصلاح به تعدادي از شاغلین در معدن فراهم آورد.
١٥٨- جهت آموزش کمکهاي اولیه و امداد و نجات باید تعداد کافی از پرسنل تحت آموزش قرار بگیرند به صورتی که در هر شــیفت کاري حداقل ٣ نفر از افراد آموزش دیده در محل معدن حاضر باشند و بتوان در طول شیفت کاري به آنها دسترسی داشت.
١٥٩- لیستی از افراد آموزش دیده در زمینههاي مذکور باید توسط مسؤل بهداشت حرفهاي تهیه و در محل درمانگاه و ایستگاه هاي کمک هاي اولیه نصب گردد.
٣ -٢١ ثبت و گزارش صدمات:
١٦٠- هر شخصی که در معرض مخاطرات ناشی از عوامل مختلف مانند دود ناشی از انفجار، گازهاي ســمی و یــا … قرار گرفت باید قبل از تــرک معدن به درمانگاه مراجعه نموده و مســؤل مربوطه را در جریان قرار دهد.
١٦١- تمامی مستندات مربوط به گزارشات ناشی از صدمات و مواجهات شغلی با عوامل زیان آور باید در محل درمانگاه ثبت و نگهداري گردد.
٣ -٢٢ طرح مدیریت در شرایط بحران:
١٦٢- مدیریت معدن باید تمهیداتی جهت ایجاد طرحی جامع در زمینه واکنش در شــرایط بحران در معدن اقدام نماید.
١٦٣- در معادن دور افتاده باید امکان هوابرد بیماران آسیب دیده ناشی از حوادث یا شرایط اضطراري مد نظر قرار گیرد.
١٦٤- به منظور آمادگی پرســنل در مقابله با شــرایط اضطراري و بحران، مسؤل بهداشت حرفهاي باید بصورت ســالیانه اقدام به برگــزاري مانوري در این زمینه نموده و ضمــن تهیه گزارش و ثبت نقایص جهت بهبود، نتایج را به مرکز بهداشت منطقه گزارش نماید.
٣ -٢٣ روشنایی در معادن:
١٦٥- ورود کلیه افراد به تونلها و اجراي کار بدون چراغ تونلی انفرادي ممنوع است. ١٦٦- چراغ خانه باید مجهز به وسایل تهویه با قدرت کافی بوده و پیوسته تمیز نگهداري شود.
١٦٧- کارهاي اکتشافی و کار در معادن روباز در هواي تاریک و مه آلود بدون تامین روشنایی مناسب ممنوع است.
١٦٨- مســؤل یا سرپرســت معدن بایــد اطمینان حاصل نمایــد که در مکانهاي زير روشــنايی کافی
تأمین گردد:
⦁ در کلیــه ســطوح کاري، تمامی راه پلهها، محلهاي عبور و مرور و کلیه مکان هایی که پرســنل معدن در آنجا مشغول به کار میباشند.
⦁ در تمامی مکان هاي معادن روباز در ساعات تاریکی شب
⦁ در لبه گودالها و مکان هاي مشابه که در نزدیکی محلهاي رفت و آمد قرار دارند
⦁ در کلیه ایستگاه هاي کاري موجود در معادن زیرزمینی
⦁ در کلیه محلهاي پر رفت و آمد در معادن زیرزمینی
⦁ در تمامی محلهاي ارائه کمکهاي اولیه
⦁ در کلیه اتاقکها و یا محلهاي نگهداري هرگونه موتور و یا دستگاه مورد استفاده معمول
١٦٩- باید توجه نمود که نور فراهم شده در کلیه موارد فوق الذکر نباید باعث ایجاد درخشندگی شود.
⦁ -٢٤ روشنایی در شرایط اضطراري:
١٧٠- چراغهاي اضطراري مناســب و کافی جهت حفظ ایمنی افراد در زمان خرابی و یا از کارافتادن کلیه موارد ذکر شده در بندهاي فوق باید فراهم گردد.
١٧١- در زمان از کار افتادن و یا خرابی سیســتمهاي روشــنایی موجود در معــدن، کلیه افراد باید در محلهاي خود باقی بمانند تا زمانی که سیستم روشنایی اضطراري برقرار گردد.
٣ -٢٥ حمل چراغهاي دستی در معادن زیرزمینی:
١٧٢- کلیه کارکنانی که در معادن زیرزمینی مشغول به کار هستند باید به چراغهاي دستی مجهز باشند تا بتوانند فعالیتهاي خود را با امنیت بیشتري به انجام برسانند.
١٧٣- کلیه افراد باید در نگهداري این چراغ ها کوشا باشند.
٣ -٢٦ روشنایی ماشین آلات:
١٧٤- کلیه قسمتهاي ماشین آلاتی که در نزدیکی و یا محل فعالیت پرسنل معدن مشغول به کار هستند باید مجهز به تجهیزات روشنایی باشند تا پرسنل به راحتی بتوانند این ماشین آلات را تشخیص دهند. ١٧٥- کلیه وسایل حمل و نقل و وسایل متحرک در داخل معدن باید داراي وسایل روشنایی مخصوص به خود بوده و در هنگام رفت و آمد باید آنها را روشن نگهدارند.
٣ -٢٧ روشنایی محل عبور و مرور:
١٧٦- کلیه مناطق رانندگی و عبور و مرور باید توســط چراغهاي راهنما و سایر نشانگرهاي بصري به وضوح مشخص شده باشند.
٣ -٢٨ استانداردهاي روشنایی:
١٧٧- مســؤل بهداشت حرفهاي باید شرایط روشنایی معدن را بر اساس استاندارد روشنایی موجود در اســتانداردهاي وزارت بهداشت ارزیابی نموده و در صورت ناکافی بودن روشنایی مراتب را به مسؤل یا سرپرست معدن گزارش نماید.
٣ -٢٩ سوابق حوادث، سوانح و بیماري هاي شغلی:
١٧٨- مســؤل بهداشت حرفهاي باید کلیه حوادث، سوانح و بیماريهاي شغلی مرتبط با کار در معدن را ثبت و نگهداري نماید.
١٧٩- مســؤل بهداشــت حرفهاي باید در پایان هر سه ماهه کاري گزارشی از سوابق حوادث، سوانح و بیماريهاي شغلی را به مدیریت معدن، وزارت کار و وزارت بهداشت ارائه نماید.
٣ -٣٠ بیماريهاي شغلی:
١٨٠- مســؤل بهداشــت حرفهاي باید لیســتی از بیماري هاي مرتبط با معدنکاران را تهیه و نســبت به نگهداري و اســتفاده از این اطلاعات جهت آزمایشــات بدو استخدام و دورهاي جهت معدنکاران در فواصل زمانی مشخص اقدام نماید.
١٨١- در صورت مشــاهده هرگونه بیماري شغلی در معدنکاران، مسؤل بهداشت حرفهاي باید مراتب را به مدیریت معدن گزارش نماید.
١٨٢- جهت آگاهی کلیه پرســنل معدن باید تمامی شــرایط خطرناک و بیماريهاي شــغلی مرتبط با معدنکاران به آن ها اطلاع رسانی شود.
٣ -٣١ خدمات مهندسی بهداشت حرفهاي:
١٨٣- مسؤل بهداشت حرفهاي معدن باید بصورت مداوم بر کلیه مسایل مرتبط با بهداشت حرفهاي در معدن نظارت داشته باشد و در صورت بروز هرگونه مشکل و یا عدم انطباق با استانداردهاي بهداشت
حرفــهاي، مراتــب را به مدیریت معدن گزارش نموده و به منظور کنتــرل عوامل زیان آور محیط کار برنامههاي ارزیابی و کنترلی ارائه نماید.
١٨٤- مسؤل بهداشــت حرفهاي موظف است دورههاي آموزشی ذیل را براي پرسنل معدن تهیه و در طی سال ارائه دهد و نتایج را به وزارت کار و وزارت بهداشت گزارش نماید.
⦁ نحوه نظافت، نگهداري و استفاده از وسایل و تجهیزات حفاظت فردي
⦁ نحوه کمک رسانی و امداد و نجات
⦁ دورههاي آشنایی با بهداشت عمومی محیط کار
⦁ آشنایی کارگران در خصوص اصول ایمنی و بهداشت کار
⦁ آشــنایی کارگران در زمینه مخاطرات بهداشــتی معدن مربوطه و نحوه پیشگیري و نکات ایمنی و بهداشتی
⦁ …
⦁ -٣٢ شرایط کار در معادن سطحی و زیرزمینی:
١٨٥- جهت انجام کار در معادن ســطحی و زیرزمینی علاوه بر رعایت نمودن شرایط ایمنی ذکر شده در آئیــن نامه ایمنی معادن مصــوب ٢٥/١١/٧٩ وزارت صنایع و معادن کلیه افــراد موظف به رعایت شرایط بهداشتی ذکر شده در این آئین نامه میباشند.
٣ -٣٣ انجام کار در زیر آب و یا در مجاورت با آب در معادن:
١٨٦- در صورتــی کــه عملیات معدن در زیر آب و یا در مجاورت ســد، دریا، دریاچه، رودخانه و یا حجم زیادي از آبها انجام میشود، مدیریت معدن با نظر مسؤل بهداشت حرفهاي باید طرحی جهت انجام فعالیت بهداشتی در اینگونه مناطق تدوین و ارائه نماید.
١٨٧- در هنگام کار در چنین مناطقی کلیه افراد مشغول به کار باید از خطرات بهداشتی مرتبط با کار در آب و محیط مرطوب آگاهی داشته باشند.
١٨٨- شســتن دست، صورت و نوشیدن هر گونه آبی غیر از منابع آب شرب تهیه شده توسط مسؤلین معدن ممنوع می باشد.
١٨٩- شنا کردن و استحمام در دریاچه، رودخانه و یا آبهاي عمیق و آلوده موجود در نزدیکی معدن ممنوع میباشد.
١٩٠- مســؤل بهداشــت حرفهاي باید آموزشهاي لازم در زمینه بیماريهاي منتقله از آب و راه هاي انتقــال آن به انســان را به افراد آمــوزش داده و افــراد موظفند در صورت مشــاهده هرگونه علائم و نشانههاي بیماري سریعا به پزشک، پزشکیار و یا مسؤل بهداشت حرفهاي معدن مراجعه نموده و مراتب را گزارش نمایند.
١٩١- اســتفاده از آب معــدن قبل از تعیین مشــخصات کامل آن توســط مســؤل بهداشــت حرفهاي ممنوع است.
١٩٢- آب معدن پس از تصفیه فیزیکی و شیمیایی و رساندن مشخصات آن به حد مجاز براي مصارف صنعتی و بهداشتی قابل استفاده است.
١٩٣- درصورت استفاده از آب معدن براي آشامیدن باید علاوه بر تصفیه، از لحاظ آلودگی به باکتري
⦁ میکروب توسط مراجع ذیصلاح آزمایش شده و در صورت لزوم ضد عفونی شود. مشخصات آب آشامیدنی باید بر اساس دستورالعملهاي وزارت بهداشت و درمان باشد.
١٩٤- در صورت اســتفاده از آب معدن براي مصارف بهداشــتی و آشامیدنی، باید حداقل هر ٠ ا روز یک بار، براي تعیین مشخصات، مورد آزمایش قرار گیرد.
١٩٥- مخــازن و انبارهــاي آب مصرفی، باید حداقل هر ســه ماه یک بار با نظارت مســؤل بهداشــت حرفهاي تمیز و ضد عفونی شوند.
١٩٦- ظروفی که براي حمل و نگهداري آب آشــامیدنی در داخل معدن مورد استفاده قرار میگیرند باید همیشــه تمیز نگهداشــته شده و در فواصل کوتاه مدت ضد عفونی شوند و همچنین به درب پوش مجهز باشند.
١٩٧- در صورتی که شــبکههاي توزیع آب آشــامیدنی و مصرفی جدا از هم هســتند باید با علامت هشدار دهنده مشخص شده باشند.
١٩٨- کلیه افرادي که به هر نحو درگیر فعالیت در معادن زیرزمینی هســتند باید آموزشهاي عمومی اختصاصی فعالیت در اینگونه معادن را دیده باشــند و بتوانند کلیه شــرایط نا ایمن و غیر بهداشتی در محیط کارشان را تشخیص داده و در قبال آنها پاسخ مناسب از خود نشان دهند.
١٩٩- عـلاوه بر آموزشهاي عمومی نحوه فعالیت ایمن و بهداشــتی در معادن زیرزمینی، هر فرد بنابر تخصص و فعالیت خاص و با تشــخیص مسئول بهداشت حرفهاي باید آموزشهاي تخصصی در زمینه ایمنی و بهداشت را گذرانده و مدرک معتبر دریافت نماید.
٢٠٠- موضوعات ذیل باید جزیی از برنامه آموزشی کارکنان معادن زیر زمینی در نظر گرفته شود:
– a پایش هوا و تهویه
– b روشنایی محیط کار
– c ارتباطات و اطلاع رسانی
– d کنترل جریان سیالات مانند سیل
– e تجهیزات حفاظت فردي و نحوه استفاده از آنها
– f روش اجرایی اورژانس و واکنش در شرایط اضطراري مانند طرح تخلیه
– g روش ارزیابی داخل و خارج معدن
– h مواد منفجره
– i نحوه پیشگیري و کنترل حریق
– j تجهیزات مکانیکی و نحوه استفاده
– k سایر آموزش هاي لازم بنابر تشخیص مسئول بهداشت حرفهاي معدن
٢٠١- هر زمانی که کارفرما اطلاعاتی راجع به شرایط نا ایمن و یا غیر بهداشتی در معادن زیرزمینی را دریافت میکند، ارتباطات و اطلاع رســانی باید به نحوي باشد که کلیه کارکنان آن شیفت کاري در کمترین زمان ممکن از وضعیت موجود با خبر شــوند مانند اطلاع رســانی در زمینههاي آتش سوزي، انفجار، انتشار گاز، سیل و … .
٢٠٢- به منظور پیشگیري از حوادث ناگوار در معادنی که به صورت مجموعهاي از معدنها میباشند نیز کارفرمایان باید اطلاعات خود را در زمینه ایمنی و بهداشــت با ســایر کارفرمایان و یا سرپرســتان معادن دیگر به اشتراک بگذارند.
٢٠٣- جهت اطمینان از نحوه صحیح و به موقع اطلاع رسانیها می بایست حداقل سالی یکبار مانوري در این زمینه تدارک و به اجرا در آید و نتایج آن به مراکز بهداشت و سایر مراکز مربوطه گزارش گردد.
٢٠٤- کلیه وســایل و تجهیزات ارتباطی جهت شرایط اضطراري باید داراي نیروي برق جدا از نیروي برق معدن باشــند تا در صورت بروز حادثه و یا مشــکل در نیروي برق معــدن، بتوان به راحتی جهت شرایط اضطراري ارتباطات مناسب با مراکز ذیصلاح را برقرار نمود.
٢٠٥- وسایل ارتباطی باید به دو منظور کلی اطلاع رسانی به کارکنان و پرسنل معدن و نیروهاي امداد و اورژانس خارج از معدن تهیه و تدارک یابد.
٢٠٦- در صورتی که شخصی در داخل معادن زیرزمینی و در محیطی نا ایمن و دور از دسترس وسایل ارتباط عمومی معدن مشــغول به کار باشد، کارفرما باید تمهیداتی جهت ایجاد ارتباط با شخص مورد
نظر در شرایط اضطراري در نظر بگیرد.
٢٠٧- کارفرما باید تمهیدات مناسب بازرسی داخل و خارج معدن به منظور اطمینان از حضور افراد در داخل و خارج از معدن و به روز نگه داشــتن این آمار را در نظر بگیرد تا در کلیه شــرایط به خصوص شرایط اضطراري بتواند تصمیم درستی اتخاذ کند.
٢٠٨- هنگامی که کارگر یا کارگرانی در داخل معادن زیرزمینی مشــغول به کار هستند، حداقل یک فرد آموزش دیده باید در خارج از معدن حضور داشــته باشــد و مســئولیت اطلاع رسانی افراد داخل معدن، مسئولین و همچنین نگهداري آمار افراد مشغول به کار در زیرزمین را بر عهده بگیرد.
٢٠٩- علاوه بر ایجاد یک روش بازرســی داخل و خارج معدن، کارفرما باید از وجود دسترســی هاي مناسب جهت خروج از کلیه ایستگاه هاي کاري موجود در معدن اطمینان حاصل نماید و تمامی موانع را برطرف نموده و توسط علائم و نشانه هایی دسترسی مناسب جهت خروج اضطراري را مشخص نماید.
٢١٠- علائم منع کشــید سیگار و روشــن کردن آتش باید در سراسر مناطق عملیاتی معادن زیرزمینی نصب گردد.
٢١١- هیچ گونه مواد قابل اشــتعال و احتراق نباید در روي زمین و تا حدود ٣١ متري هرگونه ورودي قابل دســترس به معادن زیرزمینی ذخیره و یا نگهداري گردد و در صورت محدودیت در فضا باید تا حد امکان اینگونه مواد را از ورودي هاي معادن زیرزمینی دور نگه داشته و توسط موانع ضد حریق با حداقل یک ساعت تحمل حریق جداسازي نمود.
٢١٢- آثار پاشش و ریزش هرگونه مواد قابل اشتعال و انفجار بر روي سطوح باید بلافاصله پاکسازي شود.
٢١٣- ورود بنزین به داخل معادن زیرزمینی به علت فراریت زیاد آن اکیدا مموع است.
٢١٤- ورود موتورهاي درون سوز (به جز موتورهاي دیزلی موجود بر روي تجهیزات و ماشین آلات متحرک مخصوص معدن) به داخل معدن ممنوع است.
٢١٥- مقــدار کافــی از هواي تازه و پــاک در تمامی محل هــاي فعالیت معــادن زیرزمینی به منظور جلوگیري از بوجود آمدن شــرایط نا ایمن و غیربهداشــتی و تجمع زیان آور گرد و غبارات، فیوم ها، میست ها، گازها و بخارات باید تامین گردد.
٢١٦- در صورتی که میزان مناســب و اســتانداردي از هواي تازه و تمیز توسط تهویه طبیعی در معادن زیرزمینی برقرار نشود، کارفرما باید تمهیداتی فراهم نماید تا بوسیله تجهیزات مکانیکی تهویه، حداقل میــزان ٧/٥ متر مکعب هواي تازه در دقیقه cfm) ٢٠٠) به ازاي هر کارگر مشــغول به کار در معادن زیرزمینی تامین گردد.
٢١٧- در عملیاتی که در معادن زیرزمینی منجر به تولید گرد و غبار، فیوم، میست، گاز و بخار میشود (مانند انفجار یا حفاري ســنگ) ســرعت جریان خطی هوا در تونل و ســایر مناطق عملیاتی معدن باید حداقل ١٥/٩ متر در دقیقه fpm) ٣٠) باشد.
٢١٨- هنگامی که چنین عملیاتهایی به پایان رســیدند، سیستم تهویه باید دود و فیوم هاي تولیدي را به اتمســفر خارج از معدن انتقال داده و این عمل باید قبل از ادامه فعالیت کاري در محلهاي مربوطه صورت پذیرد.
٢١٩- در طــول عملیات هــاي حفاري ســنگها و غیره بایــد وضعیت هوا مورد پایش قــرار گرفته تا آلاینده هاي تولیدي از حد مجاز بیشتر نگردد.
٢٢٠- میزان روشــنایی مناسب باید در کلیه فضاهاي معادن زیزمینی بر اساس استانداردهاي ارائه شده توسط وزارت بهداشت تامین گردد.
٢٢١- مسئول بهداشت حرفهاي باید بصورت مداوم شرایط هوا را پایش نموده و بر اساس نتایج بدست آمده تصمیمات لازم را در زمینه ایمنی و بهداشت پرسنل اتخاذ نماید.
٢٢٢- مســئول بهداشــت حرفهاي جهت انجام فعالیت پایش هوا در معان زیرزمینی باید به موارد ذیل توجه نماید و بر اساس آنها تصمیمات صحیح اتخاذ نماید:
– a موقعیت قرارگیري معدن (نزدیکی به مخازن سوخت، فاضلاب، خطوط گاز و …)
– b زمین شناسی محل معدن (شامل نوع خاک، نفوذپذیري و …)
– c سابقه سایت مورد نظر و ساخت و ساز
– d فعالیتهاي انجام شده در سایت (مانند استفاده از موتورهاي دیزلی، مواد منفجره، کار گرم و(… ٢٢٣- مســئول بهداشــت حرفهاي قبل از اندازه گیري هر گونه آلاینده در معــادن زیرزمینی باید ابتدا میزان اکسیژن موجود را اندازه گیري و ارزیابی نماید.
٢٢٤- پس از تایید میزان اکسیژن در معادن زیرزمینی، مسئول بهداشت حرفهاي باید تمامی مکان هاي معادن زیرزمینی را از لحاظ حضور آلایندههایی مانند مونو اکسید کربن، دي اکسید نیتروژن، سولفید هیدروژن و سایر گازهاي سمی، گرد و غبارات، بخارات، میست ها و فیوم ها مورد ارزیابی قرار دهد و از نرمال بودن این آلایندهها در حد استاندارد اطمینان حاصل نماید.
٢٢٥- در کلیــه معــادن زیرزمینی معادن گازدار بایــد از معادن غیر گازدار تفکیک شــده و اقدامات اختصاصی جهت ایمنی معادن گازدار بر طبق استانداردهاي مربوط به معادن گازدار صورت پذیرد.
٢٢٦- درصورتی که تعداد کارگران معدن مشــغول به کار در معادن زیرزمینی ٢٥ و یا بیشــتر باشــند.
کارفرما باید دو تیم ٥ نفره نجات تشــکیل دهد که یکی از این تیم ها باید در محل ســایت کاري و یا فاصله حداکثر ٣٠ دقیقه از محل فعالیت کارگران درون معدن و تیم دیگر با فاصله ٢ ســاعت در نظر گرفته شوند.
٢٢٧- درصورتی که تعداد کارگران معدن مشــغول به کار در معادن زیرزمینی کمتر از ٢٥ نفر باشــند کارفرمــا بایــد یک تیم ٥ نفره نجات تشــکیل دهد که این تیم باید در محل ســایت کاري و یا فاصله حداکثر ٣٠ دقیقه از محل فعالیت کارگران درون معدن در نظر گرفته شود.
٢٢٨- در هر دو مورد فوق الذکر، تیم‌هاي نجات باید تحت نظر درمانگاه بوده و آموزشهاي لازم را در زمینه امداد و نجات دیده باشند.
٢٢٩- تیم‌هاي نجات در معــادن گازدار باید آموزشهاي اختصاصی در زمینه ایمنی معادن گازدار را پشت سر بگذارند.
٢٣٠- سوابق کلیه ارزیابیهاي کیفیت هوا باید در خارج از معدن و در محیط سایت کاري نگهداري و در دسترس باشند تا درصورت نیاز بتوان به آنها رجوع نمود.
٢٣١- این ســوابق باید شــامل محل نمونه برداري، تاریخ، زمان، نوع ماده آلاینده و مقدار ماده مورد ارزیابی باشد.
٢٣٢- سوابق مواجهه با مواد سمی باید براي مدت ٣٠ سال نگهداري شوند.
٢٣٣- سوابق سایر آزمایشات کیفیت هوا باید تا پایان پروژه نگهداري شوند.
٢٣٤- برنامه داوطلبانه سیستم مدیریت ایمنی و بهداشت.
٢٣٥- مدیریــت موثر جهت ایمنی و بهداشــت کارگران یک عامل تعیین کننــده در کاهش میزان و شــدت مربوط به حوادث، جراحات، بیماري ها و هزینههاي مربوط به آن ها در محیط کاري اســت.
در این راســتا سازمان OSHA برنامه ایمنی و بهداشت داوطلبانهاي در این زمینه تهیه نموده است که کارفرمایان جهت نیل به اهداف ایمنی و بهداشــتی میتوانند از آن استفاده نمایند.
این برنامه داوطلبانه ایمنی و بهداشــتی شامل چهار بخش اساسی در زمینه گسترش یک سیستم مدیریت ایمنی و بهداشتی موفق میباشد که عبارتند از:
– a رهبري و مدیریت و مشارکت کارکنان – b تجزیه و تحلیل سایت کاري
– c پیشگیري و کنترل خطرات
– d برنامههاي آموزش ایمنی و بهداشت
