آدرس:

گیلان غرب کیلومتر 26 جاده قصر شیرین

تلفن:

09188346219-09186802060

آیین نامه بهداشت معدنکاران

آیین نامه بهداشت معدنکاران

١ – مقدمه‌ آیین نامه بهداشت معدنکاران


 آیین نامه بهداشت معدنکاران ،رهنمودهاي ایمنی‌، بهداشــتی‌ و محیط‌ زیستی‌  شامل‌ اســناد مرجع‌ فنی‌ به‌ همراه مثال هاي ویژه اي در زمینه‌ تجربه‌ هاي بین‌ المللی‌ در صنعتی‌ خاص می‌ باشند و در واقع‌ از آن ها بصورت زیر مجموعه‌ هاي کاربردي از آئین‌ نامه‌ و یا قانونی‌ خاص مورد اســتفاده قرار می‌ گیرد.

 

 این‌ رهنمودها جهت‌ دســتیابی‌ به‌ شــرایط‌ ایمنی‌، بهداشتی‌ و محیط‌ زیستی‌ در صنعت‌ مشــخصی‌ طراحی‌ می‌ گردند. مجموعه‌ حاضر دربرگیرنده رهنمودهاي ایمنی‌، بهداشــتی‌ و محیط‌ زیستی‌ منطبق‌ با آئین‌ نامه هاي جاري کشور بوده و جهت‌ کاربرد در انواع معادن زیرزمینی‌، روباز، آبرفتی‌ و … طراحی‌ گردیده اســت‌.

 

لازم به‌ ذکر است‌ در این‌ نســخه‌ از رهنمودها، از منابع‌ علمی‌ جدید مورد اســتفاده در سایر کشورهاي جهان و همچنین‌ کشــور عزیزمان ایران اســتفاده گردیده اســت‌.  به‌ دلیل‌ جدید بودن این‌ مجموعه‌ و نیز آئین‌ نامه‌ مرتبــط‌ با آن، پیشــنهاد می گردد پس‌ از تصویب‌ و اجراي آن در معادن ســطح‌ کشــور، با اســتفاده از بازخوردهاي بعمل‌ آمده مورد بازبینی‌ قرار گرفته‌ و بصورت کامل‌ بومی‌ سازي گردد.

٢ – تعاریف‌ بکار رفته‌ در اين‌ آئين‌ نامه‌

– مسئول معدن یا سرپرست‌ معدن:

شخصی‌ است‌ که‌ توسط‌ دارنده پروانه‌ عملیات به‌ این‌ سمت‌ منصوب می‌‏شود و مسئولیت‌ کلیه‌ عملیات معدن را به‌ عهده دارد

– مسئول فنی‌:

طبق‌ ماده ٦٦ آیین‌ نامه‌ اجرایی‌ قانون معادن مســئول فنی‌ عملیات کســی‌ است‌ که‌ اداره کلیه‌ امور فنی‌ معدن به‌ عهده اوســت‌ و توســط‌ دارنده پروانه‌ عملیات از میان افراد واجد شرایط‌ انتخاب و به‌ وزارت صنایع‌ و معادن معرفی‌ می‌‏شــود و طبق‌ ماده ٦٥ آیین‌ نامه‌ اجرایی‌ ضوابط‌ و حدود صلاحیت‌ مســئولین‌ فنی‌ معادن تا تصویب‌ و ابلاغ قانون نظام مهندسی‌ معدن توسط‌ وزارت معادن و فلزات تعیین‌ می‌‏شود.

– مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي:

مســئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي هر معدن فردي اســت‌ داراي مدرك کارشناس در رشته‌ مهندسی‌ بهداشت‌ حرفه‌‏اي که‌ نظارت بر کلیه‌ مســائل‌ مرتبط‌ با مهندســی‌ بهداشت‌ حرفه‌‏اي در معدن را بر عهده داشته‌ و توســط‌ مسئول یا سرپرست‌ معدن به‌ این‌ سمت‌ منصوب می‌‏شود. جانشین‌ مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي نیز تابع‌ همین‌ شرایط‌ است‌.

 

– مهندس ناظر:

شخصی‌ است‌ که‌ طبق‌ ماده ٦٩ آیین‌ نامه‌ اجرایی‌ قانون معادن تعیین‌ می‌‏شود و از طرف وزارت صنایع‌ معادن مامور نظارت و کنترل عملیات معدنی‌ است‌.

⦁    شخص‌ صلاحیت‌‏دار:

به‌ شــخصی‌ اطلاق می‌‏گردد که‌ بر اساس شــرایط‌ مورد نیاز در معدن آموزش‏هاي تخصصی‌ در زمینه‌ مورد نظر را دریافت‌ نموده و پس‌ از کســب‌ گواهینامه‌ معتبر از ســوي مســئول یا سرپرست‌ معدن و یا مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي به‌ فعالیت‌ مورد نظر منصوب می‌‏گردد.
تبصره: شــخص‌ صلاحیت‌‏دار می‌‏تواند از پرســنل‌ معدن بوده و یا اینکه‌ از افراد داراي صلاحیت‌ لازم از خارج از پرسنل‌ معدن به‌ کار گمارده شود. که‌ معمولا جهت‌ انجام انجام فعالیت‌‏هایی‌ نظیر ارزیابی‌، پایــش‌ و کنترل شــرایط‌ محیط‌ کاري مورد اســتفاده قــرار می‌‏گیرند (مانند شــرکت‌‏هاي ارائه‌ دهنده خدمات بهداشت‌ حرفه‌‏اي و …)

عملیات:

منظور از عملیات در این‌ آ ئین‌ نامه‌ کلیه‌ عملیات معدنی‌ (اعم‌ از اکتشــاف یا بهره برداري و اســتخراج معدن) است‌ که‌ در قانون معادن و آئین‌ نامه‌ اجرایی‌ قانون معادن پیش‌ بینی‌ شده است‌.
⦁    – مواد آئين‌ نامه‌

⦁    -١ کلیات:‏

١- در همه معادن که‌ داراي حداقل‌ ٢٥ نفر کارگر می‌‏باشــند، می‌‏بایســت‌ یک‌ نفر ذیصلاح به‌ عنوان مســئول بهداشــت‌ حرفه‌‏اي و یک‌ نفر به‌ عنوان مســئول ایمنی‌ به‌ اســتناد آئین‌ نامه‌ کمیته‌ حفاظت‌ فنی‌ و بهداشــت‌ کار تعیین‌ گردد. بدیهی‌ اســت‌ در معادن کمتر از ٢٥ نفر کارگر وجود یک‌ نفر مســئول بهداشــت‌ حرفه‌‏اي ضروري اســت‌. اما این‌ مسئولیت‌ را می‌‏توان به‌ مســئول فنی‌ واگذار کرد که‌ تعیین‌ صلاحیت‌ وي به‌ استناد آیین‌ نامه‌ فوق الذکر خواهد بود.

٢ – مســئول بهداشــت‌ حرفه‌‏اي هر معدن به‌ عنوان ناظر و کنترل کننده عملیــات و انطباق دادن معدن بــا بندهاي مندرج در این‌ آییــن‌ نامه‌ و دیگر آیین‌ نامه‌‏هاي مصوب شــوراي عالی‌ حفاظت‌ فنی‌ تعیین‌ می‌‏گــردد که‌ با حضور و بازرســی‌ از معدن توصیه‌‏ها و پیشــنهادهاي خود را جهت‌ پیشــگیري و رفع‌ خطر تذکر داده و در صورت حساســیت‌ موضوع آن را کتبأ به‌ مســئولین‌ معدن گزارش می‌‏نماید و در صورت تشخیص‌ خطر حتمی‌ برابر مقررات این‌ آیین‌ نامه‌ تا رفع‌ خطر نسبت‌ به‌ توقف‌ عملیات در محل‌ خطر اقدام می‌‏نماید.

٣- کلیه‌ کارگاه‏ هاي معدنی‌ اعم‌ از سطحی‌ یا زیرزمینی‌ لازم است‌ در هر شیفت‌ کاري حداقل‌ یک‌ بار توسط‌ مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي یا جانشین‌ وي مورد بازدید قرار گیرد.

٤- قبل‌ از شــروع به‌ کار در هر شــیفت‌ کاري مسئول بهداشــت‌ حرفه‌‏اي معدن و یا جانشین‌ او باید از کارگاه مربوطــه‌ بازدید نماید و پس‌ از اطمینان از ایمن‌ و بهداشــتی‌ بودن آن به‌ کارگران مجوز ورود داده شود.

٥- رعایت‌ مفاد کلیه‌ مقررات و آیین‌ نامه‌‏هاي مصوب شــوراي عالی‌ حفاظت‌ فنی‌ درخصوص نکات ایمنی‌ مرتبط‌ با لوازم، کالاها و تجهیزات معدنی‌ لازم الاجرا است‌.

تبصره: کلیه‌ سفارشات و نکات احتیاطی‌، حفاظتی‌ و بهداشتی‌ که‌ از طرف سازندگان و تولید کنندگان لوازم، کالاها و تجهیزات معدنی‌ توصیه‌ می‌‏شود لازم الاجرا است‌.

٦- تمام شــاغلین‌ در معادن زیرزمینی‌ و کارگرانی‌ که‌ با تغییر شــغل‌ از قســمتی‌ به‌ قسمت‌ دیگر معدن منتقل‌ می‌‏شــوند باید توسط‌ مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي با کلیه‌ شرایط‌ بهداشتی‌ موقعیت‌ جدید و راه ‏هاي خروجی‌ و اضطراري معدن آشنا شده و آگاهی‌ کامل‌ پیدا کنند.

٧- ورود کلیه‌ افراد غیر شاغل‌ در معدن منوط به‌ کسب‌ اجازه از سرپرست‌ معدن یا جانشین‌ وي  می‌‏باشد.

 

 ٨- ورود و کار در کارگاه‏ها و معادن زیرزمینی‌ متروکه‌ منوط به‌ کســب‌ مجوز از سرپرســت‌ معدن یا مســئول ذیربط‌ بوده و باید با رعایت‌ مقررات ایمنی‌ و بهداشــتی‌ و پس‌ از حصول اطمینان از برقراري تهویه‌ مناسب‌ و سالم‌ بودن وسایل‌ نگهداري و عدم ریزش حفریات انجام گیرد.

٩- با تمهیدا تی‌ که‌ از طرف سرپرست‌ معدن انجام می‌‏گیرد، بایستی‌ همواره تعداد و اسامی‌ کارکنانی‌ که‌ در هر لحظه‌ داخل‌ معدن و بخصوص زیرزمین‌ بوده مشــخص‌ باشــد و تــا زمانی‌ که‌ کارگران در زیرزمین‌ مشغول کار هستند حداقل‌ یک‌ نفر از مسئولین‌ می‌‏ بایست‌ در دفتر معدن حضور داشته‌ باشد. ١٠- محل‌ یا محل‌‏هاي حادثه‌ ساز در معدن باید بوسیله‌ سیم‌ خاردار یا وسایل‌ محصور کننده مناسب‌ و علائم‌ اخباري و هشــدار دهنده از محل‌‏هاي مجاور مجزا باشد به‌ طوري که‌ مانع‌ عبور اشخاص متفرقه‌ و حیوانات گردد.

١١- کارگاه می‌‏بایست‌ طوري تجهیز شود که‌ به‌ کسی‌ آسیب‌ نرسد. چنانچه‌ فردي مشاهده کرد نقصی‌ در کارگاه وجود دارد که‌ آسیب‌ به‌ دیگران می‌‏رساند و یا غیر بهداشتی‌ است‌ بلافاصله‌ می‌‏بایست‌ افراد را مطلع‌ نموده و مراتب‌ را به‌ مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي جهت‌ رفع‌ نقص‌ اعلام نماید.
 
١٢- هیچ‌ کس‌ نمی‌‏بایست‌ بدون اجازه به‌ محل‌ ممنوعه‌ وارد شده و این‌ محل‌‏ها باید به‌ وسیله‌ تابلوهاي اخباري هشدار دهنده ایمنی‌ و بهداشتی‌ مشخص‌ شوند.

١٣- رعایت‌ ماده ٩٢ قانون کار جمهوري اسـلامی‌ ایران در مورد معاینات پزشکی‌ و بهداشتی‌ شاغلین‌ در معدن الزامی‌ اســت‌. وظیفه‌ نظارت بر حســن‌ اجراي این‌ قانون بر عهده مســئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي می‌ ‏باشد.

١٤- با توجه‌ به‌ ماده ٩٠ قانون تامین‌ اجتماعی‌ ارجاع مشــاغل‌ معدنی‌ به‌ کارکنان جدید الاستخدام و یا کارکنانی‌ که‌ می‌‏خواهند به‌ کار جدیدي گمارده شــوند پس‌ از انجام معاینات پزشــکی‌ از نظر قابلیت‌ جسمانی‌ و روانی‌ متناسب‌ با نوع کارهاي مرجوع میسر است‌.

١٥- استعمال دخانیات در کارگاه‏هاي زیرزمینی‌ ممنوع است‌.

١٦- در صورت بروز حادثه‌ یا بیماري ناشــی‌ از کار می‌‏بایست‌ برگه‌‏هاي مربوطه‌ تکمیل‌ و نسخه‌‏اي از آن را به‌ ادارات کار و امور اجتماعی‌، مراکز بهداشت‌ و سازمان تامین‌ اجتماعی‌ محل‌ ارسال نمود. تبصره: برگه‌ مربوط به‌ حوادث ناشــی‌ از کار از ســوي وزارت کار و امور اجتماعی‌ و برگه‌ مربوط به‌ بیماري‏هاي ناشی‌ از کار از سوي وزارت بهداشت‌، درمان و آموزش پزشکی‌ تهیه‌ و باید توسط‌ مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي تکمیل‌ گردند.

١٧- به‌ اســتناد آئین‌ نامه‌ وســایل‌ حفاظت‌ انفرادي مصوب شــوراي عالی‌ حفاظت‌ فنی‌ کلیه‌ کارگران شاغل‌ در معادن می‌‏بایست‌ در هنگام ورود به‌ معدن به‌ وسایل‌ حفاظت‌ فردي مناسب‌ و بر اساس نوع و شرایط‌ کار مجهز گردند.

تبصره: کلیــه‌ مفاد آئین‌ نامه‌ مذکور درخصوص نحوه انتخاب، بکار گیري، تعمیر و تعویض‌ وســایل‌ مذکور الزامی‌ است‌.

١٨- به‌ اســتناد فصل‌ هشــتم‌ قانون کار جمهوري اسلامی‌ ایران و آئین‌ نامه‌ حفاظت‌ و بهداشت‌ عمومی‌ در کارگاه‏ ها مصوب شــوراي عالی‌ حفاظت‌ فنی‌ می‌‏بایســت‌ تسهیلات بهداشتی‌ مناسب‌ و کافی‌ شامل‌ روشویی‌، حمام، توالت‌، رختکن‌، محل‌ غذا خوري و نماز خانه‌ و غیره در محل‌ مناسبی‌ از سطح‌ زمین‌ وجود داشته‌ باشد.

١٩- در ترانشــه‌ و چاهک‌‏هایی‌ که‌ خطر انباشــتگی‌ گاز وجود دارد ورود و کار افراد بایســتی‌ پس‌ از تهویه‌ و اطمینان از بی‌ خطر بودن آن محل‌‏ها انجام گیرد.

٢٠- حفاري‏هاي متروکه‌ و کارگاه‏ هایی‌ که‌ اســتخراج آنها تمام شده باید مسدود شوند. این‌ عمل‌ باید طوري انجام گیرد که‌ هیچ‌ گونه‌ اختلالی‌ در تهویه‌ معدن بوجود نیاید.

 

٢١- به‌ استناد آیین‌ نامه‌ حفاظت‌ و بهداشت‌ عمومی‌ در کارگاه ها مصوب شوراي عالی‌ حفاظت‌ فنی‌، روغن‌ کاري اجزاي متحرک ماشین‌ آلات حفاري هنگام کار ممنوع است‌.

٢٢- کلیه‌ ماشین‌ ها و تجهیزات معدنی‌ باید توسط‌ افراد ماهر و آموزش دیده بکار برده شوند.

 

 ٢٣- استفاده از ماشین‌‏هاي با موتور احتراقی‌ در محیط‌ هاي بسته‌ و بدون تهویه‌ ممنوع است‌.

 

٢٤- قبل‌ از شروع به‌ کار هر نوع ماشین‌، متصدي باید اطرافیان را از راه اندازي دستگاه آگاه نماید.

 

 ٢٥- انجــام هــر نوع حرکتی‌ و هرگونه‌ جا به‌ جایی‌ بیل‌ مکانیکی‌ از قبیل‌ راه اندازي، حرکت‌ به‌ جلو یا عقب‌، بارگیري به‌ کامیون و غیره باید همراه با علامت‌‏هاي صوتی‌ مانند بوق یا زنگ‌ یا ســوت باشد و همه‌ افرادي که‌ در معدن کار می‌‏کنند باید با علامت‌ مربوطه‌ آشنا باشند.

 

٢٦- چالزنی‌ باید با تزریق‌ آب یا آب پاشــی‌ یا با اســتفاده از دســتگاه غبار گیر انجام شود بطوري که‌ میزان غبار تولید شده از حد مجاز شغلی‌ کمتر باشد.

 

٢٧- اســتاد کار هر قسمت‌ موظف‌ اســت‌ در هر نوبت‌ کار حداقل‌ یک‌ بار سقف‌، دیوارها، راهروها و وسایل‌ نگهداري جبهه‌ کار خود را کاملا بازدید و در صورت مشاهده عیب‌ و نقص‌ فورا نسبت‌ به‌ رفع‌ آن اقدام نماید. به‌ علاوه در پایان هر نوبت‌ کار قبل‌ از حصول اطمینان از استحکام کارگاه نباید محل‌ کار را ترک کند.

 

٢٨- مسئولین‌ بهداشت‌ حرفه‌‏اي و نظارت مجاز می‌‏توانند در مورد تغییر وسایل‌ نگهداري آسیب‌ دیده و همین‌ طور در مورد ســنگ‌‏هاي معلق‌ و نا اســتوار ســقف‌ و جوانب‌ گالري‏هایی‌ که‌ بدون وســایل‌ نگهداري پیشروي می‌‏شوند، ضمن‌ توقف‌ کار سریعا اقدامات ایمنی‌ را انجام دهند.

 

٢٩- مسئولین‌ بهداشت‌ حرفه‌‏اي و نظارت، چنانچه‌ در محلی‌ وسایل‌ نگهداري را کافی‌ و ایمن‌ تشخیص‌ ندهند، لازم است‌ ضمن‌ گزارش نظر خود به‌ مسئولین‌ معدن براي تقویت‌ وسایل‌ نگهداري، موضوع را تا رسیدن به‌ نتیجه‌ نهایی‌ پیگیري نمایند.

 

٣٠- بازیابی‌ وسایل‌ نگهداري، باید توسط‌ کارگران ماهر و با تجربه‌ کافی‌ و با نظارت مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي معدن صورت گیرد.

٣١MSDS – کلیه‌ مواد مورد اســتفاده در معدن باید توســط‌ مســئول بهداشــت‌ حرفه‌‏اي تهیه‌ و در دسترس پرسنل‌ قرار گیرد.

٣٢- هر آتشبار باید از MSDS مواد مورد استفاده خود آگاهی‌ داشته‌ باشد و جوانب‌ ایمنی‌ و بهداشتی‌ ذکر شده در MSDS را رعایت‌ نماید.

٣٣- امحاء مواد ناریه‌ فاســد می‌‏بایســت‌ منحصرا توســط‌ مســئولین‌ ذیربط‌ و با رعایت‌ اصول ایمنی‌ و
 
بهداشتی‌ مربوط به‌ مخاطرات و آلودگی‌ ناشی‌ از عملیات امحاء انجام‏ شود.

٣٤- آتشــبار باید پس‌ از حصول اطمیان از انفجار کلیه‌ چال‏ها و ســپري شدن مدت کافی‌ (حداقل‌ ١٥ دقیقه‌) به‌ اتفاق استادکار محل‌ را بازدید و در صورتی‌ که‌ خطري از نظر گازهاي سمی‌ و مضر موجود نبوده و کارگاه را ایمن‌ و بهداشتی‌ تشخیص‌ دهد اجازه ادامه‌ کار بدهد.

٣٥- چال‏ها باید پس‌ از خرج گذاري با مواد غیر سوختی‌ و غیرسیلیسی‌ مسدود شوند.

٣٦- در مواقعی‌ که‌ از لوکوموتیو دیزلی‌ اســتفاده می‌‏شــود باید لوکوموتیو کاملا ســالم‌ بوده و بدون دود کار کند.

٣٧- در گالري‏ هاي پیشــروي که‌ تهویه‌ آنها توســط‌ ونتیلاتورهاي محلی‌ انجام می‌‏گیرد، اســتفاده از لوکوموتیو دیزلی‌ به‌ شــرطی‌ مجاز می‌‏باشــد که‌ مقدار گاز متان در جریان هواي خروجی‌ آن گالري بیش‌ از ٥/٠ درصد نباشد.

٣٨- براي حفاظت‌ و جلوگیري از ســوختگی‌ ناشــی‌ از الکترو لیت‌، در اتاق شارژ همیشه‌ باید محلول و یا پودر خنثی‌ کننده اثر اسید سولفوریک‌ و هیدرات پتاسیم‌ و کلسیم‌ در دسترس قرار داشته‌ باشد. ٣٩- نظافت‌ نقاله‌‏ها و روغن‌ کاري قسمت‌‏هاي متحرک آن در هنگام کار ممنوع است‌.

٤٠- در معادن ذغال سنگ‌ و قیر معدنی باید منحصرا از چراغ ایمنی‌ باتري دار استفاده شود.

٤١- هــر کارگــر باید داراي پلاکی‌ با شــماره اختصاصی‌ و چراغی‌ به‌ همان شــماره بــراي تحویل‌ و تحول چراغ باشد.

٤٢- چراغ ‏هــاي انفرادي باید دائما در وضع‌ ســالم‌ و بدون نقصی‌ نگهداري شــده و هنگام تحویل‌ به‌ کارگران آماده بکار باشد.

٤٣- مسئول معدن باید شخصی‌ را که‌ واجد صلاحیت‌ باشد به‌ تصدي چراغ خانه‌ بگمارد.

٤٤- هر شخصی‌ که‌ چراغ دریافت‌ می‌‏نماید موظف‌ است‌ از سالم‌ بودن چراغ، اطمینان حاصل‌ کند.

 

 ٤٥- ســاختمان چــراغ باید طوري باشــد که‌ فقــط‌ در چراغ خانه‌ بتــوان با وســایل‌ مخصوص آن را باز و بسته‌ کرد.

٤٦- چراغ هاي شعله‌ دار را نباید جلوي لوله‌‏هاي تهویه‌ قرار داد.

٤٧- کارگــران بایــد پس‌ از خروج از درون معدن چراغ خــود را بلافاصله‌ تحویل‌ چراغ خانه‌ دهند و بردن چراغ به‌ منازل و یا محل‌ دیگر ممنوع است‌.

٤٨- شــخصی‌ که‌ چراغ را تحویل‌ گرفته‌ اســت‌ اگر مجددا آن را به‌ چراغ خانــه‌ برگرداند و یا چراغ دیگري به‌ جاي آن تحویل‌ دهد باید علت‌ آن را به‌ چراغ دار گزارش نماید. چراغ دار باید علت‌ عدم تحویل‌ و یا تعویض‌ را رسیدگی‌ و در صورت لزوم به‌ مسئول معدن گزارش نماید.

 

 ٤٩- چراغ خانه‌ باید از مصالح‌ غیرقابل‌ اشتعال ساخته‌ شده و بخوبی‌ تهویه‌ شود.

٣ -٢ طرح شناسایی‌ خطرات:

٥٠- مدیریت‌ معدن باید از وجود یک‌ طرح جامع‌ جهت‌ شناســایی‌ هرگونه‌ عوامل‌ شیمیایی‌ و فیزیکی‌ و یا سایر خطرات موجود در محیط‌ کاري معدن اطمینان حاصل‌ نماید.

٥١- طرح جامع‌ شناسایی‌ عوامل‌ شیمیایی‌ و فیزیکی‌ و سایر خطرات موجود در محیط‌ کاري معدن باید توسط‌ مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي تهیه‌ و تدوین‌ و به‌ تائید مدیریت‌ معدن برسد.

 

٥٢- پس‌ از شناسایی‌ هر گونه‌ خطر در محیط‌ کاري معدن باید توسط‌ نشانه‌‏ها و یا علائم‌ هشدار دهنده کارکنان و سایر افراد مشغول به‌ کار در معدن را از وجود این‌ خطرات آگاه نمود.

 

٥٣- مســؤل بهداشــت‌ حرفه‌‏اي باید اطلاعات لازم در زمینه‌ بیماري‏هاي موجود در معدن را در اختیار کلیه‌ کارکنان معدن قرار دهد.

٣ -٣ تجهیزات حفاظتی‌:

٥٤- کلیه‌ افراد مشــغول به‌ کار در معدن و یا ســایر افرادي که‌ در معدن حضور پیدا می‌‏کنند بایســتی‌ مجهز به‌ تجهیزات حفاظتی‌ ذیل‌ باشند:

⦁    تجهیــزات حفاظتی‌ مناســب‌ مانند لباس کار، شــیلدهاي صورت یا عینک‌‏هــاي ایمنی‌ در زمان جوشــکاري، ســنگ‌ زنی‌، برش کاري، کار با فلزات مذاب و یا هنگامی‌ که‌ خطر آســیب‌ به‌ چشم‌ وجود دارد.

⦁    اســتفاده از لباس‏هاي محافظتی‌ مناسبی‌ که‌ براي پوشــش‌ کل‌ بدن بکار می‌‏روند در هنگام حمل‌ مواد خورنده یا سمی‌ و یا سایر موادي که‌ امکان صدمه‌ رساندن به‌ پوست‌ را دارند.

 

⦁    اســتفاده از دســتکش‌ هاي محافظ‌ در زمــان حمل‌ مواد و یا هنگام انجــام فعالیت‌ هایی‌ که‌ خطر آسیب‌ به‌ دستان وجود دارد.

⦁    اســتفاده از کلاه ایمنی‌ در زمانی‌ که‌ احتمال ســقوط اشیا بر روي ســر و یا برخورد سر با سطوح سخت‌ وجود دارد.

⦁    استفاده از کفش‌‏هاي محافظ‌ متناسب‌ با کلیه‌ شرایط‌ کاري موجود در معدن.

⦁    استفاده از مهارها و یا کمربندهاي ایمنی‌ در زمانی‌ که‌ امکان سقوط از ارتفاع وجود دارد.

⦁    استفاده از جلیقه‌‏هاي نجات در زمانی‌ که‌ خطر سقوط در آب وجود دارد.
⦁    استفاده از لباس‏هاي کار جذب در هنگام کار در نزدیکی‌ ماشین‌ آلات در حال حرکت‌.

⦁    استفاده از لباس‏هاي کار ضد آب در زمان کار تحت‌ شرایط‌ مرطوب

⦁    اســتفاده از نوارهاي فلورســنت‌ براي لباس‏ها و کلاه ایمنی‌ و همچنین‌ استفاده از لباس‏هایی‌ که‌ به‌ سهولت‌ تشخیص‌ داده می‌‏شوند با توجه‌ به‌ شرایط‌ محیط‌ کاري.

 

⦁    اســتفاده از هرگونه‌ وسایل‌ حفاظتی‌ ویژه جهت‌ شرایط‌ کاري بر اساس تشخیص‌ مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي و با توجه‌ به‌ شرایط‌ کاري موجود.

٥٥- کلیه‌ افرادي که‌ وارد معادن می‌‏شوند باید بر اساس تشخیص‌ مسؤل بهداشت‌ حرفه‌ مجهز به‌ وسایل‌ حفاظتی‌ مناسب‌ باشند و قبل‌ از ورود به‌ معدن مورد بازدید قرار گیرند.

 

٥٦- همیشــه‌ بایــد حداقل‌ میانگیــن‌ مصرف ٣ ماهه‌ وســایل‌، تجهیزات و لباس‏هــاي حفاظتی‌ در انبار نگهداري شود.

٥٧- تائید نوع و تعداد کلیه‌ وسایل‌، تجهیزات و لباس هاي حفاظتی‌ تهیه‌ شده بر عهده مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي می‌‏باشد.

٣ -٤ سر و صدا در معدن:

٥٨- میزان مواجهه‌ کارکنان معدن با سروصدا نباید از میزان استاندارد مربوطه‌ ارائه‌ شده توسط‌ وزارت بهداشت‌ ایران بیشتر باشد.

٥٩- در مواردي که‌ مواجهه‌ با ترازهاي بالاتر از حد اســتاندارد تحت‌ شــرایط‌ خاص در معدن اجتناب ناپذیر اســت‌، مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي باید تجهیزات حفاظت‌ شــنوایی‌ مناسب‌ را در اختیار کارکنان معدن قرار داده و بر حسن‌ استفاده از آن ها نظارت نماید.
آیین نامه بهداشتی معدنکاران
٣ -٥ حفاظت‌ در برابر پرتوهاي یونیزان:

٦٠- مدیریت‌ معدن باید دســتورالعملی‌ جهت‌ حفاظت‌ در برابر پرتو‏هــاي یونیزان در اختیار کارکنان قــرار داده و از عــدم مواجهه‌ و یا عدم افزایش‌ میزان مواجهه‌ تا ســطوح غیرقابل‌ قبول اطمینان حاصل‌ نمایــد و ضمنا باید تمهیداتی‌ جهت‌ شناســایی‌ منابع‌ پرتوها، تعیین‌ مقدار، کنترل و به‌ حداقل‌ رســاندن آن‏ها در نظر بگیرد.

٣ -٦ ارتعاش:

٦١- مدیریت‌ معدن باید تمهیداتی‌ جهت‌ کاهش‌ و به‌ حداقل‌ رساندن عوارض جانبی‌ ناشی‌ از ارتعاش
 
بر سلامت‌ افراد شاغل‌ در معرض مواجهه‌ با ارتعاش در معدن در نظر بگیرد.

٣ -٧ مواجهه‌ با مواد داغ و مذاب:

٦٢- مدیریت‌ معدن جهت‌ به‌ حداقل‌ رساندن آسیب‌‏هاي ناشی‌ از مواجهه‌ و یا پاشش‌ مواد داغ و مذاب موجود در معادن باید تمهیداتی‌ در نظر بگیرد.

٦٣- کارکنــان معــدن باید احتیــاط کافی‌ در هنگام کار بــا مواد داغ و مذاب، چاله‌ هاي خاکســتر و مکان‏هایی‌ که‌ داراي مواد داغ و یا مذاب هســتند به‌ کار گیرند و در صورت نیاز از وســایل‌ حفاظتی‌ متناسب‌ با شرایط‌ استفاده نمایند.

٦٤- در محل‌ کار با مواد داغ و مذاب باید از تجهیزات و علائم‌ هشدار دهنده مناسب‌ استفاده شود.

 

 ٦٥- کلیه‌ وسایل‌ و تجیزات حفاظت‌ فردي مورد استفاده کارکنان معدن در صورت عدم کارایی‌ باید بدون دریافت‌ هرگونه‌ وجهی‌ از کارکنان و با تشــخیص‌ مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي تعویض‌ شده و اقلام جدید در اختیار آن‏ها قرار گیرد.

٣ -٨ نگهداري پادزهرها، وسایل‌ شستشو و …:

٦٦- در کلیه‌ مکان ‏هایی‌ که‌ در معدن از مواد سمی‌ خطرناک استفاده می‌‏شود و یا خطر گزش حشرات و یا خزندگان وجود دارد باید در درمانگاه مقادیر مناسبی‌ از پادزهرها و وسایل‌ شستشو و یا دوش ‏هاي مناسب‌ تعبیه‌ گردد.

٦٧- کلیه‌ پادزهرها و وســایل‌ شستشــو باید داراي برچســب‌‏هاي خوانا و همچنین‌ دستورالعمل‌ نحوه استفاده باشند.

٦٨- کلیه‌ پرســنل‌ معدن بر اســاس شــرایط‌ و محل‌ کاري خود باید آموزش‏هاي لازم در زمینه‌ انواع مخاطرات احتمالی‌ و نحوه استفاده از وسایل‌ و تجهیزات حفاظتی‌ و درمانی‌ اولیه‌ را گذرانده باشند.

 

 ٦٩- کلیه‌ ســموم و یا مواد خطرناک باید در محلی‌ مشــخص‌ و داراي قفل‌ و بســت‌ نگهداري شوند و امکان دسترسی‌ عمومی‌ به‌ آن‏ها وجود نداشته‌ باشد و تناه افراد صلاحیت‌‏دار باید بتوانند در مواقع‌ لزوم به‌ این‌ مواد دسترسی‌ داشته‌ باشند.

٧٠- در صــورت عــدم کفایت‌ در تعداد و نوع تجهیزات و وســایل‌ و لباس‏هــاي حفاظتی‌ جهت‌ کار در معــدن، مســؤل بهداشــت‌ حرفه‌‏اي باید مراتب‌ را به‌ مســؤل یا سرپرســت‌ معدن گــزارش نماید تا وسایل‌، تجهیزات و لباس‏هاي مناسب‌ تهیه‌ گردد.

 

٣ -٩ بهسازي محیط‌:

٧١- مدیریــت‌ معدن باید تمهیداتــی‌ فراهم‌ آورد تا در کلیه‌ معادن اعم‌ از ســطحی‌ و زیرزمینی‌ تعداد کافی‌ ســرویس‌ بهداشتی‌ با توجه‌ به‌ شرایط‌ استانداردهاي بهداشــتی‌ وزارت بهداشت‌ تعبیه‌ شده و در شرایط‌ بهداشتی‌ نگهداري شوند.

٧٢- جهت‌ بهســازي محیط‌، باید دستورالعمل‌‏هاي نگهداري، دفع‌، حمل‌ و نقل‌ و استفاده از کلیه‌ مواد زاید و خطرناک و نیز مواد باقیمانده شــیمیایی‌ در معادن توسط‌ مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي تهیه‌ و پس‌ از تائید نهایی‌ مدیریت‌ معدن، به‌ اجرا گذاشته‌ شود.

٧٣- سرویس‌‏هاي بهداشتی‌ معادن باید داراي تهویه‌ مناسب‌، نور کافی‌ بوده و ضدعفونی‌ شده و نیز در شرایط‌ مناسب‌ و بهداشتی‌ نگهداري شوند.

٧٤- آلوده نمودن کلیه‌ نقاط معدن بوسیله‌ ادرار یا مدفوع ممنوع می‌ ‏باشد.

٣ -١٠ محل‌ غذا خوردن:

٧٥- جهت‌ غذا خوردن پرسنل‌ معدن باید محل‌‏هایی‌ مناسب‌، خشک‌ و با تهویه‌ و نور کافی‌ و مناسب‌ و دور از گردوغبار، حشرات موذي و مواد خطرناک و سمی‌ در نظر گرفته‌ شود و کلیه‌ کارکنان موظفند در این‌ مکان ‏ها غذاي خود را میل‌ نمایند.

٧٦- باید در نزدیک‌‏ترین‌ محل‌ ممکن‌ به‌ مکان غذاخوري افراد، محلی‌ براي شستشوي دست‌‏ها با آب در نظر گرفته‌ شود.

٧٧- محلی‌ غیر قابل‌ نفوذ با درب مناســب‌ باید در محل‌ غذا خوردن فراهم‌ شود تا تمامی‌ مواد غذایی‌، زباله‌‏هــاي مواد غذایی‌، کاغذ و دیگر زباله‌‏ها در آنجا نگهداري شــده و در فواصل‌ زمانی‌ معین‌ مطابق‌ استانداردهاي بهداشتی‌ وزارت بهداشت‌ تخلیه‌ و نظافت‌ شود.

⦁    تبصره: نظارت بر حسن‌ اجراي بندهاي ذکر شده بر عهده مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي می‌‏باشد.

⦁    -١١ آب آشامیدنی‌:

٧٨- منابع‌ کافی‌ از آب آشامیدنی‌ سالم‌ باید در نقاط منطقی‌ و قابل‌ دسترس از محل‌ کار پرسنل‌ معدن تدارک دیده شود.

٧٩- باید کلیه‌ منابع‌ آب آشــامیدنی‌ و غیرقابل‌ آشــامیدن توسط‌ برچســب‌‏ها و علائم‌ هشدار دهنده به‌ وضوح مشخص‌ شوند.

 

٨٠- کیفیت‌ و کمیت‌ آب آشــامیدنی‌ باید در فواصل‌ زمانی‌ مشــخص‌ توسط‌ مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي مورد بازدید و آزمایش‌ قرار گیرد.

٨١- مدیریت‌ معدن باید محل‌‏هاي مناســبی‌ متناسب‌ با تعداد پرسنل‌ معدن در نظر بگیرد تا افراد قبل‌ از ترک معدن بتوانند در آنجا دوش گرفته‌ و لباس‏هاي کار خود را تعویض‌ نمایند.

٨٢- اســتفاده از هرگونه‌ مشروبات الکلی‌، مواد مخدر، توهم‌ زا و دخانی‌ در کلیه‌ فضاهاي معدن (اعم‌ از بسته‌ و باز) ممنوع می‌‏باشد.

٨٣- ورود کلیه‌ افرادي که‌ به‌ هر علت‌ (مانند مســتی‌، استعمال مواد مخدر، توهم‌ زا و …) داراي حالت‌ طبیعی‌ نمی‌‏باشند به‌ معدن ممنوع می‌ ‏باشد.

٣ -١٢ تهویه‌:

٨٤- تمام قسمت‌‏هاي درونی‌ معدن، غیر از قسمت‌‏هایی‌ که‌ مسدود گردیده، باید به‌ وسیله‌ گردش منظم‌ هواي سالم‌ تهویه‌ شود به‌ طوري که‌ جریان هوا محسوس باشد.

٨٥- هــواي معــدن باید از نظر گرما و رطوبت‌ قابل‌ تحمل‌ بوده و همواره مقدار گرد و غبار و گازهاي مضر آن کمتر یا برابر حد مجاز باشد.

٨٦- کار کردن در محل‌‏هایی‌ که‌ هواي آن کمتر از ١٩% اکســیژن داشــته‌ و یا تشعشع‌ مواد رادیواکتیو آن از ٣٠٠ میکــرو کوري در لیتر تجاوز نماید و یا میزان گازهاي مضر آن از حد مجاز زیادتر باشــد، ممنوع است‌.

٨٧- میزان گازهاي مضر در هواي معدن نباید از مقادیر حدود تماس شــغلی‌ عوامل‌ بیماریزا، مصوب وزارت بهداشت‌ و درمان و آموزش پزشکی‌ زیر تجاوز کند:
 
    نوع‌ گاز        تماس‌ کوتاه‌ مدت‌ (STEL)        میانگین‌ وزنی‌ زمانی‌ (TWA)       
منواکسید کربن‌        ppm٢٠٠        ppm٣٥       
                        
                           
    گاز سولفور هیدروژن‌        ppm١٥        ppm١٠       
                            
گاز دی‌ اکسید گوگرد        ppm٥        ppm٢       
                        
                           
    گاز دی‌ اکسید کربن‌        ppm٣٠٠٠٠        ppm٥٠٠٠       
                            
گاز اکسید ازت‌        ppm٥٠        ppm١       

 

تبصــره ١ – میزان گاز دي اکســید کربــن‌ در مکان‏هاي متروکــه‌ و در حال تعمیر تــا حد دو درصد مجاز است‌.

تبصره ٢ – میزان مجاز گاز ذغال بر اساس مقادیر ذکر شده در بخش‌ مربوطه‌ تعیین‌ شده است‌.

٨٨- اندازه گیري‏هایی‌ که‌ توســط‌ مسئولین‌ مربوطه‌ از مشــخصات هواي معدن به‌ عمل‌ می‌‏آید باید با درج تاریخ‌ و ســاعت‌ در دفتر مخصوصی‌، که‌ نزد مســؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي معدن حفظ‌ می‌‏شود، ثبت‌ گردد. این‌ دفتر تا شش‌ ماه پس‌ از پر شدن نیز حفظ‌ شود.

٨٩- مســئولین‌ اندازه گیري، فواصل‌ زمانی‌ اندازه‏گیري و دســتگاه‏هاي مناســب‌ بــراي اندازه گیري مشخصات هواي معدن با توجه‌ به‌ انواع آلاینده‏هاي موجود، باید توسط‌ مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي تعیین‌ و در دفتر مخصوص تهویه‌ ثبت‌ گردد.

٩٠- نتایج‌ حاصل‌ از اندازه گیري مشخصات هواي معدن علاوه بر ثبت‌ در دفتر مخصوص تهویه‌ باید پس‌ از هر دوره اندازه‏گیري بر روي تابلوهایی‌ که‌ بدین‌ منظور اختصاص داده شــده اســت‌ و در محل‌ ورودي معدن و یا پذیرگاه‏ هاي طبقات و یا محل‌ اندازه گیري نصب‌ گردد.

٩١- در صورت افزایش‌ درجه‌ حرارت جبهه‌ کار از میزان استاندارد به‌ مدت طولانی‌، مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي باید متناسب‌ با مقدار افزایش‌ درجه‌ حرارت، ساعت‌ کار عادي را براساس آیین‌ نامه‌ کارهاي ســخت‌ و زیان آور مصوب شــوراي عالی‌ حفاظت‌ فنی‌ محاســبه‌ نموده و جهت‌ کاهش‌ به‌ مســئول یا سرپرست‌ معدن اطلاع دهد.

٩٢- دستگاه هاي گازسنج‌ و اندازه‏گیري مشخصات هوا باید به‌ طور متناوب طبق‌ دستورالعمل‌ کارخانه‌ سازنده یا دســتورالعملی‌ که‌ به‌ تایید مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي و مسؤل معدن رسیده است‌، توسط‌ افراد آموزش دیده مورد بازدید و کنترل قرار گیرد.

٩٣- در هر معدن زیرزمینی‌ باید با برقراري جریان تهویه‌ مناسب‌، مشخصات هواي معدن در قسمت‌‏هاي مختلف‌ در شرایط‌ مجاز نگهداري شود.

٩٤- هر معدن زیرزمینی‌ باید داراي نقشــه‌ تهویه‌، که‌ به‌ تایید سرپرســت‌ معدن یا مسئول فنی‌ و مسئول بهداشــت‌ حرفه‌‏اي معدن رســیده باشد. محاســبات و نقشه‌ تهویه‌ باید حداقل‌ هر شــش‌ ماه یک‌ بار و همچنین‌ هنگام تغییر در شــبکه‌ حفاري‏هاي معدن تجدید شود.

 

در نقشه‌ تهویه‌ لازم است‌ شبکه‌ معدن، مشــخصات مسیرهاي تهویه‌، مشخصات بادبزن‏هاي اصلی‌ و فرعی‌، جهت‌‏هاي جریان هوا، مقدار هوا، محل‌‏هاي درب‏ها و پنجره‏ها و ســایر خصوصیات تهویه‌ نشــان داده شــود. نسخه‌‏هایی‌ از نقشه‌ تهویه‌ و همچنین‌ نقشه‌ رفع‌ ســوانح‌ باید نزد سرپرست‌ معدن، مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي، مسئول امداد و نجات،
مسئول تهویه‌ و سایر مسئولین‌ مربوطه‌ موجود بوده و به‌ علاوه در دفتر معدن نصب‌ شده باشد.

٩٥- در معادنی‌ که‌ تعداد کارگران زیرزمینی‌ آن در هر نوبت‌ کار از ١٠٠ نفر تجاوز کند و همچنین‌ در کلیه‌ معادن ذغال سنگ‌ و معادنی‌ که‌ احتمال وجود گازهاي مضر و خطرناک در آنها می‌‏رود مسئولیت‌ امر تهویه‌ معدن باید با تائید مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي بر عهده فردي صلاحیت‌‏دار گذاشته‌ شود.

٩٦- راهروهاي مخصوص گردش هوا باید مرتبا بازدید شــده و همیشــه‌ تمیــز و بدون مانع‌ بوده و در صورت ریزش فورا تعمیر شود.

٩٧- در مواقعی‌ که‌ تهویه‌ معدن به‌ طور طبیعی‌ انجام می‌‏شود باید در فصولی‌ که‌ جهت‌ جریان هوا تغییر می‌‏کند ترتیبی‌ داده شود که‌ از اختلال در تهویه‌ معدن جلو گیري شود.

٩٨- در مواردی که‌ تهویه‌ طبیعی‌ کافی‌ نباشــد باید از وســایل‌ تهویه‌ مصنوعی‌ اســتفاده شــود. گردش هوایی‌ که‌ توســط‌ این‌ وســایل‌ ایجاد می‌‏شود تا آجا که‌ ممکن‌ است‌ باید با گردش طبیعی‌ هوا مطابقت‌ داشته‌ باشد.

٩٩- بادبزن ها باید هر هفته‌ به‌ وسیله‌ مسئول مربوطه‌ بازدید شوند.

١٠٠- بادبزن‏هاي اصلی‌ معدن باید داراي دستگاه تعیین‌ اختلاف فشار بوده و همچنین‌ مجهز به‌ وسیله‌‏اي باشد که‌ توقف‌ بادبزن‏ها را اعلام نماید.

١٠١- در طرح تهویه‌ باید کوشش‌ شود که‌ درهاي تهویه‌ کمتري بکار رود.

١٠٢- استفاده از پرده‏ هاي پارچه‌ اي از قبیل‌ برزنت‌ و غیره به‌ جاي درهاي تهویه‌ ممنوع است‌.

 

 ١٠٣- راهروهاي متروکه‌ باید به‌ ترتیبی‌ مســدود شــوند که‌ کارگران نتوانند از آنها عبور نمایند و در عین‌ حال خللی‌ در تهویه‌ بوجود نیاورند.

١٠٤- هنگامی‌ که‌ در جریان تهویه‌ عادي قســمتی‌ از معدن خللی‌ حاصل‌ شــود و مدت آن بیش‌ از ٣٠ دقیقه‌ به‌ طول انجامد، کار در آن قسمت‌ باید تا برقراري مجدد تهویه‌ تعطیل‌ گردد.

١٠٥- هرگونه‌ تغییر در سیستم‌ تهویه‌ معدن باید فقط‌ به‌ دستور مسئول مربوطه‌ انجام شود.

١٠٦- تعمیــرات و تغییر کلی‌ در دســتگاه تهویه‌ معدن باید هنگامی‌ صورت گیــرد که‌ کلیه‌ کارکنان معدن به‌ استثناي کارکنانی‌ که‌ انجام تعمیرات به‌ عهده آنها است‌ از درون معدن خارج شده باشند.

 

 ١٠٧- اگر وقفه‌‏اي در کار بادبزن‏ها ایجاد شــود باید فورا مســئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي و مسئول معدن را مطلع‌ نمود تا اقدامات لازم را براي حفاظت‌ نفرات بعمل‌ آورند و در صورت لزوم معدن یا قسمت‌‏هایی‌ را که‌ تهویه‌ آن دچار اشکال شده است‌ از کارگران تخلیه‌ نمایند. شروع مجدد کار باید با اجازه مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي و یا مسئول معدن باشد.

 

١٠٨- در روزهاي بعد از تعطیل‌ و یا پس‌ از هرگونه‌ وقفه‌ طولانی‌ که‌ در کار بادبزن هاي اصلی‌ معدن بوجود آید، مســئول بهداشــت‌ حرفه‌‏اي و مســئول معدن باید پس‌ از حصول اطمینان از تهویه‌ کافی‌ به‌ کارگران اجازه ورود به‌ معدن را بدهند.

١٠٩- رســاندن جریان هواي تازه به‌ جبهه‌ کارها از مســیري که‌ در آن ریزش یا تخریب‌ اتفاق افتاده و هوا آلوده شده ، ممنوع است‌.

تبصره – رســاندن جریان هواي تازه براي کارهاي موقت‌ جهت‌ رفع‌ ســوانح‌ و تخریب‌ کارگاه ها، از این‌ قاعده مستثنی‌ می‌‏باشد.

١١٠- حداقل‌ سرعت‌ مجاز هوا ٢٥/٠ متر بر ثانیه‌ است‌ و حداکثر سرعت‌ مجاز در قسمت‌‏هاي مختلف‌ معدن به‌ شرح زیر می‌ ‏باشد:
 
    ردیف‌        محل‌        سرعت‌ (متر بر ثانیه‌)   
                       
    ١        چاه‌ تهویه‌ (بدون‌ تجهیزات‌)        سرعت‌ دلخواه‌   
                       
    ٢        کانال‌ تهویه‌ و چاه‌ تهویه‌ بزرگ‌ (با تجهیزات‌)        ١٥   
                       
    ٣        چاه‌ باربری‌        ١٠   
                       
    ٤        چاه‌ نفر رو و تونل‌ میان‌ بر و چاه‌ مورب‌        ٨   
                       
            برای‌ حفریات‌ معدنی‌ دیگر که‌ در امتداد           
    ٥                ٦   
            ذغال‌ سنگ‌ و یا سنگ‌ حفر شده‌ باشد           
                       
    ٦        کارگاه‌ استخراج‌        ٤   
                       
   
١١١- در محاسبات تهویه‌ همواره حداکثر هواي مورد نیاز، براي هر جبهه‌ کار و براي کل‌ معدن و در نوبت‌ کاري که‌ حداکثر تعداد کارگران مشغول به‌ کار هستند منظور می‌‏شود.

تبصره – هواي مورد نیاز براي هر فرد حداقل‌ ٦ متر مکعب‌ در دقیقه‌ است‌.

١١٢- بادبزن‏هاي موضعی‌ باید به‌ طریقی‌ نصب‌ شــوند که‌ هواي تازه را به‌ جبهه‌ کار برســانند. ظرفیت‌ هوادهــی‌ بادبــزن محلی‌ نباید از ٧٠ درصد هوایی‌ که‌ از طریــق‌ تهویه‌ عمومی‌ معدن به‌ محل‌ نصب‌ آن می‌‏رســد بیشــتر باشــد. هرگاه چند بادبزن محلی‌ به‌ صورت موازي در یک‌ محل‌ نصب‌ شــده باشند، مجموع هوادهی‌ محل‌ بادبزن ها باید حداکثر ٧٠ درصد مقدار هوایی‌ باشد که‌ از طریق‌ تهویه‌ عمومی‌ به‌ محل‌ نصب‌ بادبزن‏ها می‌‏رسد.

١١٣- حداکثر فاصله‌ دهانه‌ لوله‌ تهویه‌ تا جبهه‌ کار باید در معادن فاقد گاز ١٢ متر و در معادن گازدار ٨ متر باشد.
 
١١٤- ایســتگاه ‏هاي انــدازه گیري مقدار هوا می‌‏بایســت‌ در محل‌‏هاي اصلــی‌ ورودي، خروجی‌ و در قســمت‌‏هایی‌ که‌ مســیر آن مستقیم‌ و کیفیت‌ نرده گذاري آن خوب اســت‌ ایجاد گردد و همچنین‌ در محل‌‏هاي مذکور باید تابلویی‌ که‌ بتوان حداقل‌، موضوعات زیر را بر روي آن یادداشــت‌ نمود نصب‌ گردد. تاریخ‌ و ســاعت‌ اندازه گیري، ســطح‌ مقطع‌ عرضی‌ گذر هوا، مقدار واقعی‌ و محاسبه‌‏اي هوا و سرعت‌ جریان هوا.

١١٥- هرگاه در معدنی‌ حتی‌ یک‌ بار و در یک‌ نقطه‌ از آن گاز ذغال مشــاهده گردد و یا امکان نشت‌ گاز ذغال وجود داشته‌ باشد، آن معدن جزو معادن گاز خیز شمرده می‌‏شود.

١١٦- معادن گازدار برحســب‌ مقدار گاز متان به‌ چهار طبقه‌ تقســیم‌ می‌‏گردند که‌ در جدول زیر نشان داده شده است‌:
 
    مقدار گاز متان‌ به‌ ازای‌ یک‌ تن‌ تولید روزانه‌        نوع‌ طبقه‌ بندی‌   
               
    تا ٥  متر مکعب‌ بر تن‌        طبقه‌ یک‌   
               
    ٥-١٠ متر مکعب‌ بر تن‌        طبقه‌ دو   
               
    ١٠-١٥ متر مکعب‌ بر تن‌        طبقه‌ سه‌   
               
    بیشتر از ١٥ مترمکعب‌ بر تن‌        طبقه‌ چهار   
               
 

١١٧- حد مجاز گاز ذغال  و قیر در قسمت‌ هاي مختلف‌ معدن به‌ شرح زیر می‌ ‏باشد:

 

 الف‌ – در مسیر هواي برگشتی‌ از هر جبهه‌ کار کمتر از ١ درصد.

ب – در مسیر هواي خروجی‌ از شبکه‌ معدن کمتر از ٧٥/٠ درصد.

⦁    – د ر مسیر هواي تازه براي تهویه‌ هر جبهه‌ کار کمتر از ٥/٠ درصد.

⦁    – در محل‌‏هاي تعمیراتی‌، متروکه‌ و ریزشی‌ و در مدت کوتاه کمتر از ٢ درصد.

 

١١٨- در معادن گاز دار و گرد ذغال دار تهویه‌ به‌ طریق‌ طبیعی‌ مجاز نیست‌.

١١٩- تمام تکنسین‌‏ها و سرکارگران معدن باید آموزش‏هاي لازم را براي اندازه‏گیري گاز دیده باشند. کارگران نیز باید با نحوه اندازه‏ گیري گاز متان و دي اکســید کربن‌ آشــنا بوده و به‌ خوبی‌ از خطرات این‌ گازها آگاهی‌ داشته‌ باشند.

١٢٠- تکنســین‌‏هاي گروه تهویه‌ و مســئولان اندازه‏ گیري گاز موظف‌ هســتند قبل‌ از شروع هر نوبت‌ کاري در محل‌ کار حاضر شده و کارگاه‏ها و محل‌‏هاي مشکوک را بازدید نموده و عیار گاز ذغال را به‌ وسیله‌ دستگاه گاز سنج‌ اندازه‏ گیري نمایند.

تبصــره: در صــورت بالا بودن عیار گاز ذغال از حد مجاز مربوطــه‌ باید از ورود کارگران به‌ آن محل‌ جلو‏گیري کرده و تحت‌ نظر مســئول مربوطه‌ نسبت‌ به‌ افزایش‌ میزان تهویه‌ به‌ منظور پایین‌ آوردن عیار گاز ذغال تا حد مجاز اقدام نمود.

١٢١- محل‌‏ها و فواصل‌ زمانی‌ اندازه ‏گیري توســط‌ سرپرســت‌ معدن یا مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي تعیین‌ می‌‏شــود.

 

 در هر حال حداقل‌ تعــداد دفعات اندازه‏گیري گاز، در محل‌‏هاي فاقد گازســنج‌ اتو ماتیک‌ ثابت‌، باید به‌ قرار زیر باشد:

الــف‌: هواي برگشــتی‌ از هر جبهه‌ کار فعال، در معادن طبقــه‌ ١ و ٢ دو بار در هر نوبت‌ کاري و در معــادن طبقــه‌ ٣ و ٤ و معادن خطرناک از نظر پرتاب ناگهانی‌، ســه‌ با در هــر نوبت‌ کاري (موضوع جدول ماده ٣١٥ همین‌ آئین‌ نامه‌)

 

 ب: هواي برگشتی‌ از هر جبهه‌ کار غیر فعال یک‌ بار در روز.

ج: در جایگاه ماشین‌ آلات (مثل‌ وینچ‌ و غیره) یک‌ بار در روز.

 

 د: هواي خروجی‌ معدن یک‌ بار در روز.

١٢٢- علاوه بر اندازه گیري ‏هاي منظم‌ جاري، تمام کارکنان نظارت فنی‌ (مســئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي، مهندسین‌ و تکنسین‌‏ها) موظف‌ هستند هنگام بازدید از جبهه‌‏هاي کار، غلظت‌ گاز را اندازه‏ گیري  نمایند.

 

 ١٢٣- اگر عیار گاز در محلی‌ بیش‌ از حد مجاز باشــد باید بلافاصله‌ جریان برق را قطع‌، کار را تعطیل‌ و کارگران را از محل‌ خارج کرد. شــروع مجدد کار پس‌ از انجام تهویه‌ کافی‌ و رســیدن عیار گاز به‌ حد مجاز امکان پذیر است‌.

١٢٤- آتشباري در شرایطی‌ که‌ عیار گاز بیش‌ از ١ درصد می‌ ‏باشد، ممنوع است‌.

١٢٥- قطع‌ سیســتم‌ تهویه‌ یا خاموش کردن بادبزن‏هاي اصلی‌ یا تعویض‌ سیســتم‌ کار آنها به‌ اســتثناي موارد اجتاب ناپذیر و سوانح‌، فقط‌ به‌ دستور کتبی‌ مسئول یا سرپرست‌ معدن و اطلاع مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي انجام گیرد.

١٢٦- قســمت‌‏هایی‌ که‌ بهره برداري آنها به‌ پایان رســیده یا موقتا تعطیل‌ شــده و یا مورد استفاده قرار نمی‌‏گیرند نیز باید مانند ســایر قســمت‌‏ها به‌ خوبی‌ تهویه‌ شود و یا به‌ وسیله‌ مصالح‌ مناسب‌ به‌ طور نفوذ ناپذیر کاملا مسدود گردد.

١٢٧- تهویه‌ موضعی‌ به‌ وسیله‌ لوله‌ تهویه‌ منشعب‌ در معادن طبقه‌ ٣ و ٤ (موضوع جدول ماده ١١٦ همین‌ آئین‌ نامه‌) و معادن خطرناک از نظر پرتاب ناگهاي گاز، ممنوع است‌.
١٢٨- در معادن گاز خیز چنانچه‌ رساندن عیار گاز به‌ حد مجاز با دستگاه‏هاي تهویه‌ دشوار باشد، باید قبل‌ از اســتخراج، عمــل‌ پروب درلینگ‌ و تخلیــه‌ گاز (دگاژاز) از لایه‌ مورد نظــر و لایه‌‏هاي مجاور به‌ عمل‌ آید.

١٢٩- در معادن داراي گرد و غبار زیان آور و خطرناک، براي هر جبهه‌ کار باید براي برطرف کردن گرد و غبار مقدار هواي اضافی‌ در نظر گرفته‌‏شود.

١٣٠- ذغال ســنگ‌‏هایی‌ که‌ هنگام استخراج گرد تولید می‌‏نمایند، باید به‌ اندازه کافی‌ با آب مرطوب شوند و هنگام استخراج و در محل‌‏هاي بارگیري به‌ واگن‌ نیز باید آب پاشیده شود.

١٣١- مســؤل یا سرپرســت‌ معدن باید از تهویه‌ مناسب‌ کلیه‌ قســمت‌‏هاي قابل‌ دسترس معدن اطمینان حاصل‌ نماید تا اینکه‌:

⦁    قسمت‌‏هاي مربوطه‌ از دود، بخارات و گرد و غبارات پاکسازي شوند.

⦁    گازهاي سمی‌ و قابل‌ اشتعال تا پایین‌ تر از حد مجاز رقیق‌ سازي شوند.

⦁    شرایط‌ جوي کلیه‌ قسمت‌‏هاي مربوطه‌ را براي کارکنان در حد قابل‌ قبول نگهداري کند.

١٣٢- در شــرایط‌ ذیل‌، وضعیت‌ هواي موجود در کلیه‌ قســمت‌‏هاي قابل‌ دسترس معدن جهت‌ فعالیت‌ معدنکاران مناسب‌ نمی‌‏باشد و معدنکاران نباید در این‌ شرایط‌ فعالیت‌ کنند:

⦁    حجم‌ اکسیژن هوا از ١٩% پایین‌ تر باشد

⦁    تراکم‌ دي‏اکسید کربن‌ در هوا بیش‌ از ppm٥٠٠٠ باشد.

⦁    تراکم‌ منواکسید کربن‌ در هوا بیش‌ از ppm١٠٠ باشد.

⦁    تراکم‌ اکسید نیتروژن در هوا بیش‌ از ppm٥ باشد.

⦁    تراکم‌ سولفید هیدروژن در هوا بیش‌ از ppm٢٠ باشد.

⦁    تراکم‌ دي اکسید گوگرد در هوا بیش‌ از ppm٢ باشد.

⦁    تراکم‌ آمونیاك در هوا بیش‌ از ppm٢٥ باشد

⦁    تراکم‌ آلدئیدها (براي مثال فرمالدئید) در هوا بیش‌ از ppm٥ باشد.

١٣٣- غلظت‌ کلیه‌ آلاینده هاي فوق الذکر باید توســط‌ متخصص‌ بهداشــت‌ حرفه‌‏اي یا شخص‌ مورد تایید وي در فواصل‌ زمانی‌ معین‌ مورد اندازه گیري قرار گرفته‌ و ثبت‌ گردد و همچنین‌ به‌ سرپرســت‌ یا مسؤل معدن گزارش شود.

تبصره:

– در معــادن گازدار جهت‌ اندازه‏گیــري آلاینده‏ها باید یک‌ نفر بصورت روزانه‌ جهت‌ اندازه‏گیري و قرائت‌ مستقیم‌ آلاینده‏ها اختصاص یابد.

– در معادن غیر گازدار اندازه ‏گیري‏ها باید سالی‌ یک‌ بار و در صورت نیاز با تشخیص‌ مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي در فواصل‌ کوتاه تر انجام گیرد.

٣ -١٣ گرما و رطوبت‌:

١٣٤- میزان گرما و رطوبت‌ کلیه‌ بخش‌‏هاي معدن که‌ پرسنل‌ در آن مشغول به‌ کار هستند باید بصورت مســتمر مورد پایش‌ قرار گرفتــه‌ و در صورتی‌ که‌ میزان گرما و رطوبــت‌ از میزان حد مجاز آن بالاتر باشــد باید شرایطی‌ فراهم‌ شــود تا از خطرات و آسیب‌‏هاي بهداشتی‌ ناشــی‌ از این‌ شرایط‌ جلوگیري به‌ عمل‌ آید.

١٣٥- نتایج‌ حاصل‌ از اندازه‏گیري وضعیت‌ گرما و رطوبت‌ محیط‌ کاري باید توســط‌ مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي مورد ارزیابی‌ قرار گرفته‌ و در صورت بروز هرگونه‌ شــرایط‌ نامناســب‌ و خطرناک، مسؤل یا سرپرست‌ معدن را در جریان قرار دهد.

٣ -١٤ مقدار و سرعت‌ هوا در معادن زیرزمینی‌:

١٣٦- مســؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي باید از وجود تهویه‌ مناســب‌ و هواي پاک در کلیه‌ قسمت‌‏هاي معدن اطمینان حاصل‌ نماید بطوري که‌ میزان هواي پاک در منطقه‌ تهویه‌ شده نباید کمتر از ٢ متر مکعب‌ در دقیقه‌ به‌ ازاي هر نفر باشد.

١٣٧- مقــدار هواي مورد نیاز جهت‌ رقیق‌ ســازي گازهاي خروجی‌ از اگــزوز موتورهاي دیزلی‌ نباید کمتر از ٨/٣ متر مکعب‌ در دقیقه‌ بر کیلووات خروجی‌ موتور بر اساس حداکثر ظرفیت‌ موتور باشد. * میزان سرعت‌ هوا در طول جبهه‌ کاري بطور متوسط‌ نباید کمتر از ١٥ متر بر دقیقه‌ باشد.

برنامه‌ به‌ منظور کنترل و بهره برداري از فن‌‏هاي تهویه‌ ١٣٨- در معادنی‌ که‌ فن‌‏هاي تهویه‌ نصب‌ و استفاده می‌‏گردد باید برنامه‌‏اي جهت‌ کنترل و بهره برداري از فن‌‏ها توسط‌ شخصی‌ صلاحیت‌‏دار تدوین‌ و به‌ تایید مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي و سرپرست‌ معدن برسد.

 

 ١٣٩- تنها افراد داراي تاییدیه‌ از مســؤل بهداشــت‌ حرفه‌‏اي یا سرپرست‌ معدن اجازه روشن‌ و خاموش نمودن و کنترل فعالیت‌ فن‌‏ها را دارند.

١٤٠- در هنگام خاموش بودن فن‌‏ها در معادن، هیچ‌ شــخصی‌ اجازه باقی‌ ماندن و کارکردن در محل‌ معدن را ندارد مگر در شرایط‌ خاص و با اجازه از سرپرست‌ معدن یا مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي.

قوانین بهداشت معدنکاران

٣ -١٥ ورود به‌ چاه‏ها، مخازن، دریچه‌‏هاي آدم رو یا اتاقک‌‏ها:

١٤١- ورود کلیــه‌ افــراد فاقــد آموزش‏هاي لازم به‌ چاه‏هــا، مخازن، دریچه‌‏هــاي آدم رو یا اتاقک‌‏ها ممنوع می‌‏باشد.

* جهت‌ ورود به‌ کلیه‌ مکان ‏هاي فوق الذکر باید علاوه بر کسب‌ آموزش‏هاي لازم، مجوز عملیات در اینگونه‌ فضاها از مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي کسب‌ و به‌ تائید مسؤل معدن برسد.

٣ -١٦ پیشگیري از آلودگی‌ هوا:

١٤٢- مســؤل یا سرپرســت‌ معدن باید از عدم تخلیه‌ هرگونه‌ گردوغبار، فیوم، دود، یا گاز تولیدي در عملیات معدن به‌ اتمســفر اطمینــان حاصل‌ نماید و جهت‌ تخلیه‌ هرگونه‌ آلاینــده تولیدي در عملیات معدن ابتدا باید بر اســاس پایش‌ انجام شــده توسط‌ مسؤل بهداشــت‌ حرفه‌‏اي از عدم ضرر و زیان این‌ آلاینده ها بر سلامتی‌ انسان اطمینان حاصل‌ شود.

٣ -١٧ کنترل گرد و غبار:

١٤٣- مســؤل یا سرپرســت‌ معــدن باید با اتخاذ تدابیر مناســب‌ از ایجاد هرگونه‌ گــرد و غبار در کلیه‌ فرآیندهــاي معــدن کاري جلوگیري به‌ عمــل‌ آورده و یا میزان آن را به‌ پائین‌ تــر از حد مجاز تماس شغلی‌ کاهش‌ دهد.

١٤٤- جهت‌ پایش‌ وضعیت‌ هواي معدن باید میزان و کیفیت‌ هوا در هر یک‌ از محل‌‏هاي کاري معدن، میزان گرما و رطوبت‌ و میزان ذرات قابل‌ استنشاق در هواي محل‌ کار اندازه‏ گیري گردد.

٣ -١٨ درمانگاه و مرکز کمک‌ هاي اولیه‌:

١٤٥- مدیریت‌ معدن باید تمهیداتی‌ جهت‌ ایجاد درمانگاه در سطح‌ زمین‌ و یا تسهیلاتی‌ جهت‌ دسترسی‌ سریع‌ به‌ چنین‌ مراکزي را فراهم‌ آورد.

١٤٦- چنیــن‌ مراکزي باید تنها به‌ منظور ارائه‌ کمک‌‏هاي اولیه‌، معاینات پزشــکی‌ و آمبولانس‌ جهت‌ انتقال اختصاص یابند.

١٤٧- درمانگاه معادن بالاي ٢٥ نفر باید حداقل‌ داراي یک‌ پزشک‌ عمومی‌ که‌ آموز‏ش‏هاي طب‌ کار را طی‌ کرده باشــد (حداقل‌ ٢ روز در هفته‌) و يك نفر پزشکیار تمام وقت‌ (دوره دیده امداد و نجات، تزریقات و پانسمان، حمل‌ بیمار، (CPR باشد.
١٤٨- درمانگاه و پرسنل‌ آن باید زیر نظر مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي معدن اداره گردد.

 

١٤٩- درمانــگاه بایــد بــه‌ خوبــی‌ تهویه‌ شــده و داراي روشــنایی‌ کافی‌ بــوده و بصورت بهداشــتی‌ نگهداري گردد.

١٥٠- درمانگاه باید مجهز به‌ لوازم پزشکی‌ و جراحی‌، برانکارد، داروهایی‌ جهت‌ درمان اولیه‌ افراد در معرض مواجهه‌ با گازهاي ســمی‌، دود، فیوم، ونیز ســوختگی‌، شکستگی‌ و سایر آسیب‌‏هاي مرتبط‌ با کار در معدن باشــد. ســایر تجهیزات مورد نیاز با نظر پزشک‌ درمانگاه و متناسب‌ با نوع فعالیت‌ کاري معدن تهیه‌ گردد.

١٥١- درمانگاه باید توسط‌ یک‌ پزشکیار و یا شخص‌ آموزش دیده در زمینه‌ کمک‌‏هاي اولیه‌ و امداد و نجات که‌ داراي مدارک معتبر در این‌ زمینه‌ می‌‏باشد اداره شده و بصورت مستمر در دسترس باشد تا تمامی‌ افراد بتوانند به‌ سهولت‌ جهت‌ موارد اورژانسی‌ و کمک‌‏هاي اولیه‌ به‌ وي مراجعه‌ نمایند.

١٥٢- درمانــگاه بایــد مجهز به‌ یک‌ آمبولانس‌ به‌ منظور انتقال بیماران و یا مجروحین‌ و مســدومین‌ به‌ مراکز درمانی‌ باشد.

⦁    -١٩ ایستگاه‏هاي کمک‌‏هاي اولیه‌، تیم‌‏هاي امداد و نجات، کارگران آموزش دیده:

١٥٣- مدیریت‌ معدن باید اطمینان حاصل‌ کند که‌ علاوه بر درمانگاه در ســطح‌ زمین‌، ایستگاه‏هایی‌ در داخل‌ معدن جهت‌ دسترسی‌ سریع‌ به‌ کمک‌‏هاي اولیه‌ در محل‌‏هاي مناسب‌ تعبیه‌ شده باشد.

١٥٤- هر یک‌ از ایســتگاه ‏هاي کمک‌‏هاي اولیه‌ باید تحت‌ کنترل شخصی‌ آموزش دیده قرار گرفته‌ و سایر پرسنل‌ بتوانند به‌ سهولت‌ به‌ آن شخص‌ در طول شیفت‌ کاري خود دسترسی‌ داشته‌ باشند.

 

  ١٥٥- یک‌ ایســتگاه کمک‌‏هاي اولیه‌ بایــد حداقل‌ داراي یک‌ برانکارد، دو پتوي تمیز، کنســرو غذا و آب آشــامیدنی‌، درب بازکن‌ قوطی‌، کپســول هوا، چراغ قوه و فیلتر اضافی‌ براي ماسک‌‏هاي مورد اســتفاده در معادن گازدار، یک‌ جعبه‌ کمک‌‏هاي اولیه‌ حاوي باند سه‌ گوش، باند کشی‌، باند معمولی‌، چســب‌ زخم‌، پنبه‌، ســوزن ایمنی‌، ماده ضد عفونی‌ کننده، قطره چشمی‌، قیچی‌ کوچک‌ و پد پانسمان استریل‌ باشند.

١٥٦- در صورت امکان در ایســتگاه‏ هاي کمک‌‏هاي اولیه‌ باید تلفنی‌ بصور مستقیم‌ فقط‌ جهت‌ اطلاع رسانی‌ سریع‌ به‌ مدیریت‌ و یا مسؤلین‌ معدن در دسترس قرار گیرد.

⦁    -٢٠ افراد آموزش دیده در زمینه‌ کمک‌‏هاي اولیه‌:


١٥٧- مدیریت‌ معدن باید تمهیداتی‌ جهت‌ آموزش و اخذ گواهینامه‌ معتبر در زمینه‌ کمک‌‏هاي اولیه‌ و امداد و نجات توسط‌ مراکز ذیصلاح به‌ تعدادي از شاغلین‌ در معدن فراهم‌ آورد.

 

١٥٨- جهت‌ آموزش کمک‌‏هاي اولیه‌ و امداد و نجات باید تعداد کافی‌ از پرسنل‌ تحت‌ آموزش قرار بگیرند به‌ صورتی‌ که‌ در هر شــیفت‌ کاري حداقل‌ ٣ نفر از افراد آموزش دیده در محل‌ معدن حاضر باشند و بتوان در طول شیفت‌ کاري به‌ آن‏ها دسترسی‌ داشت‌.

 

١٥٩- لیستی‌ از افراد آموزش دیده در زمینه‌‏هاي مذکور باید توسط‌ مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي تهیه‌ و در محل‌ درمانگاه و ایستگاه ‏هاي کمک‌ هاي اولیه‌ نصب‌ گردد.

٣ -٢١ ثبت‌ و گزارش صدمات:

١٦٠- هر شخصی‌ که‌ در معرض مخاطرات ناشی‌ از عوامل‌ مختلف‌ مانند دود ناشی‌ از انفجار، گازهاي ســمی‌ و یــا … قرار گرفت‌ باید قبل‌ از تــرک معدن به‌ درمانگاه مراجعه‌ نموده و مســؤل مربوطه‌ را در جریان قرار دهد.

١٦١- تمامی‌ مستندات مربوط به‌ گزارشات ناشی‌ از صدمات و مواجهات شغلی‌ با عوامل‌ زیان آور باید در محل‌ درمانگاه ثبت‌ و نگهداري گردد.

٣ -٢٢ طرح مدیریت‌ در شرایط‌ بحران:

١٦٢- مدیریت‌ معدن باید تمهیداتی‌ جهت‌ ایجاد طرحی‌ جامع‌ در زمینه‌ واکنش‌ در شــرایط‌ بحران در معدن اقدام نماید.

١٦٣- در معادن دور افتاده باید امکان هوابرد بیماران آسیب‌ دیده ناشی‌ از حوادث یا شرایط‌ اضطراري مد نظر قرار گیرد.

 

١٦٤- به‌ منظور آمادگی‌ پرســنل‌ در مقابله‌ با شــرایط‌ اضطراري و بحران، مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي باید بصورت ســالیانه‌ اقدام به‌ برگــزاري مانوري در این‌ زمینه‌ نموده و ضمــن‌ تهیه‌ گزارش و ثبت‌ نقایص‌ جهت‌ بهبود، نتایج‌ را به‌ مرکز بهداشت‌ منطقه‌ گزارش نماید.

٣ -٢٣ روشنایی‌ در معادن:

١٦٥- ورود کلیه‌ افراد به‌ تونل‌‏ها و اجراي کار بدون چراغ تونلی‌ انفرادي ممنوع است‌. ١٦٦- چراغ خانه‌ باید مجهز به‌ وسایل‌ تهویه‌ با قدرت کافی‌ بوده و پیوسته‌ تمیز نگهداري شود.

 

١٦٧- کارهاي اکتشافی‌ و کار در معادن روباز در هواي تاریک‌ و مه‌ آلود بدون تامین‌ روشنایی‌ مناسب‌ ممنوع است‌.

١٦٨- مســؤل یا سرپرســت‌ معدن بایــد اطمینان حاصل‌ نمایــد که‌ در مکان‏هاي زير روشــنايی‌ کافی‌

تأمین‌ گردد:

⦁    در کلیــه‌ ســطوح کاري، تمامی‌ راه پله‌‏ها، محل‌‏هاي عبور و مرور و کلیه‌ مکان‏ هایی‌ که‌ پرســنل‌ معدن در آنجا مشغول به‌ کار می‌‏باشند.

⦁    در تمامی‌ مکان‏ هاي معادن روباز در ساعات تاریکی‌ شب‌

⦁    در لبه‌ گودال‏ها و مکان‏ هاي مشابه‌ که‌ در نزدیکی‌ محل‌‏هاي رفت‌ و آمد قرار دارند

⦁    در کلیه‌ ایستگاه ‏هاي کاري موجود در معادن زیرزمینی‌

⦁    در کلیه‌ محل‌‏هاي پر رفت‌ و آمد در معادن زیرزمینی‌

⦁    در تمامی‌ محل‌‏هاي ارائه‌ کمک‌‏هاي اولیه‌

⦁    در کلیه‌ اتاقک‌‏ها و یا محل‌‏هاي نگهداري هرگونه‌ موتور و یا دستگاه مورد استفاده معمول

 

 ١٦٩- باید توجه‌ نمود که‌ نور فراهم‌ شده در کلیه‌ موارد فوق الذکر نباید باعث‌ ایجاد درخشندگی‌ شود.

 

⦁    -٢٤ روشنایی‌ در شرایط‌ اضطراري:

١٧٠- چراغ‏هاي اضطراري مناســب‌ و کافی‌ جهت‌ حفظ‌ ایمنی‌ افراد در زمان خرابی‌ و یا از کارافتادن کلیه‌ موارد ذکر شده در بندهاي فوق باید فراهم‌ گردد.

١٧١- در زمان از کار افتادن و یا خرابی‌ سیســتم‌‏هاي روشــنایی‌ موجود در معــدن، کلیه‌ افراد باید در محل‌‏هاي خود باقی‌ بمانند تا زمانی‌ که‌ سیستم‌ روشنایی‌ اضطراري برقرار گردد.

٣ -٢٥ حمل‌ چراغ‏هاي دستی‌ در معادن زیرزمینی‌:

١٧٢- کلیه‌ کارکنانی‌ که‌ در معادن زیرزمینی‌ مشغول به‌ کار هستند باید به‌ چراغ‏هاي دستی‌ مجهز باشند تا بتوانند فعالیت‌‏هاي خود را با امنیت‌ بیشتري به‌ انجام برسانند.

١٧٣- کلیه‌ افراد باید در نگهداري این‌ چراغ ها کوشا باشند.

٣ -٢٦ روشنایی‌ ماشین‌ آلات:

١٧٤- کلیه‌ قسمت‌‏هاي ماشین‌ آلاتی‌ که‌ در نزدیکی‌ و یا محل‌ فعالیت‌ پرسنل‌ معدن مشغول به‌ کار هستند باید مجهز به‌ تجهیزات روشنایی‌ باشند تا پرسنل‌ به‌ راحتی‌ بتوانند این‌ ماشین‌ آلات را تشخیص‌ دهند. ١٧٥- کلیه‌ وسایل‌ حمل‌ و نقل‌ و وسایل‌ متحرک در داخل‌ معدن باید داراي وسایل‌ روشنایی‌ مخصوص به‌ خود بوده و در هنگام رفت‌ و آمد باید آن‏ها را روشن‌ نگهدارند.

 

٣ -٢٧ روشنایی‌ محل‌ عبور و مرور:

١٧٦- کلیه‌ مناطق‌ رانندگی‌ و عبور و مرور باید توســط‌ چراغ‏هاي راهنما و سایر نشانگرهاي بصري به‌ وضوح مشخص‌ شده باشند.

٣ -٢٨ استانداردهاي روشنایی‌:

١٧٧- مســؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي باید شرایط‌ روشنایی‌ معدن را بر اساس استاندارد روشنایی‌ موجود در اســتانداردهاي وزارت بهداشت‌ ارزیابی‌ نموده و در صورت ناکافی‌ بودن روشنایی‌ مراتب‌ را به‌ مسؤل یا سرپرست‌ معدن گزارش نماید.

٣ -٢٩ سوابق‌ حوادث، سوانح‌ و بیماري هاي شغلی‌:

١٧٨- مســؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي باید کلیه‌ حوادث، سوانح‌ و بیماري‏هاي شغلی‌ مرتبط‌ با کار در معدن را ثبت‌ و نگهداري نماید.

١٧٩- مســؤل بهداشــت‌ حرفه‌‏اي باید در پایان هر سه‌ ماهه‌ کاري گزارشی‌ از سوابق‌ حوادث، سوانح‌ و بیماري‏هاي شغلی‌ را به‌ مدیریت‌ معدن، وزارت کار و وزارت بهداشت‌ ارائه‌ نماید.

٣ -٣٠ بیماري‏هاي شغلی‌:

١٨٠- مســؤل بهداشــت‌ حرفه‌‏اي باید لیســتی‌ از بیماري‏ هاي مرتبط‌ با معدنکاران را تهیه‌ و نســبت‌ به‌ نگهداري و اســتفاده از این‌ اطلاعات جهت‌ آزمایشــات بدو استخدام و دوره‏اي جهت‌ معدنکاران در فواصل‌ زمانی‌ مشخص‌ اقدام نماید.

١٨١- در صورت مشــاهده هرگونه‌ بیماري شغلی‌ در معدنکاران، مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي باید مراتب‌ را به‌ مدیریت‌ معدن گزارش نماید.

١٨٢- جهت‌ آگاهی‌ کلیه‌ پرســنل‌ معدن باید تمامی‌ شــرایط‌ خطرناک و بیماري‏هاي شــغلی‌ مرتبط‌ با معدنکاران به‌ آن ها اطلاع رسانی‌ شود.

٣ -٣١ خدمات مهندسی‌ بهداشت‌ حرفه‌‏اي:

١٨٣- مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي معدن باید بصورت مداوم بر کلیه‌ مسایل‌ مرتبط‌ با بهداشت‌ حرفه‌‏اي در معدن نظارت داشته‌ باشد و در صورت بروز هرگونه‌ مشکل‌ و یا عدم انطباق با استانداردهاي بهداشت‌

حرفــه‌‏اي، مراتــب‌ را به‌ مدیریت‌ معدن گزارش نموده و به‌ منظور کنتــرل عوامل‌ زیان آور محیط‌ کار برنامه‌‏هاي ارزیابی‌ و کنترلی‌ ارائه‌ نماید.

١٨٤- مسؤل بهداشــت‌ حرفه‌‏اي موظف‌ است‌ دوره‏هاي آموزشی‌ ذیل‌ را براي پرسنل‌ معدن تهیه‌ و در طی‌ سال ارائه‌ دهد و نتایج‌ را به‌ وزارت کار و وزارت بهداشت‌ گزارش نماید.

⦁    نحوه نظافت‌، نگهداري و استفاده از وسایل‌ و تجهیزات حفاظت‌ فردي

⦁    نحوه کمک‌ رسانی‌ و امداد و نجات

⦁    دوره‏هاي آشنایی‌ با بهداشت‌ عمومی‌ محیط‌ کار

⦁    آشنایی‌ کارگران در خصوص اصول ایمنی‌ و بهداشت‌ کار

⦁    آشــنایی‌ کارگران در زمینه‌ مخاطرات بهداشــتی‌ معدن مربوطه‌ و نحوه پیشگیري و نکات ایمنی‌ و بهداشتی‌

⦁    …


⦁    -٣٢ شرایط‌ کار در معادن سطحی‌ و زیرزمینی‌:

١٨٥- جهت‌ انجام کار در معادن ســطحی‌ و زیرزمینی‌ علاوه بر رعایت‌ نمودن شرایط‌ ایمنی‌ ذکر شده در آئیــن‌ نامه‌ ایمنی‌ معادن مصــوب ٢٥/١١/٧٩ وزارت صنایع‌ و معادن کلیه‌ افــراد موظف‌ به‌ رعایت‌ شرایط‌ بهداشتی‌ ذکر شده در این‌ آئین‌ نامه‌ می‌‏باشند.

٣ -٣٣ انجام کار در زیر آب و یا در مجاورت با آب در معادن:

١٨٦- در صورتــی‌ کــه‌ عملیات معدن در زیر آب و یا در مجاورت ســد، دریا، دریاچه‌، رودخانه‌ و یا حجم‌ زیادي از آب‏ها انجام می‌‏شود، مدیریت‌ معدن با نظر مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي باید طرحی‌ جهت‌ انجام فعالیت‌ بهداشتی‌ در اینگونه‌ مناطق‌ تدوین‌ و ارائه‌ نماید.

١٨٧- در هنگام کار در چنین‌ مناطقی‌ کلیه‌ افراد مشغول به‌ کار باید از خطرات بهداشتی‌ مرتبط‌ با کار در آب و محیط‌ مرطوب آگاهی‌ داشته‌ باشند.

١٨٨- شســتن‌ دست‌، صورت و نوشیدن هر گونه‌ آبی‌ غیر از منابع‌ آب شرب تهیه‌ شده توسط‌ مسؤلین‌ معدن ممنوع می‌ ‏باشد.

١٨٩- شنا کردن و استحمام در دریاچه‌، رودخانه‌ و یا آب‏هاي عمیق‌ و آلوده موجود در نزدیکی‌ معدن ممنوع می‌‏باشد.

 

١٩٠- مســؤل بهداشــت‌ حرفه‌‏اي باید آموزش‏هاي لازم در زمینه‌ بیماري‏هاي منتقله‌ از آب و راه ‏هاي انتقــال آن به‌ انســان را به‌ افراد آمــوزش داده و افــراد موظفند در صورت مشــاهده هرگونه‌ علائم‌ و نشانه‌‏هاي بیماري سریعا به‌ پزشک‌، پزشکیار و یا مسؤل بهداشت‌ حرفه‌‏اي معدن مراجعه‌ نموده و مراتب‌ را گزارش نمایند.

١٩١- اســتفاده از آب معــدن قبل‌ از تعیین‌ مشــخصات کامل‌ آن توســط‌ مســؤل بهداشــت‌ حرفه‌‏اي ممنوع است‌.

١٩٢- آب معدن پس‌ از تصفیه‌ فیزیکی‌ و شیمیایی‌ و رساندن مشخصات آن به‌ حد مجاز براي مصارف صنعتی‌ و بهداشتی‌ قابل‌ استفاده است‌.

١٩٣- درصورت استفاده از آب معدن براي آشامیدن باید علاوه بر تصفیه‌، از لحاظ آلودگی‌ به‌ باکتري

⦁    میکروب توسط‌ مراجع‌ ذیصلاح آزمایش‌ شده و در صورت لزوم ضد عفونی‌ شود. مشخصات آب آشامیدنی‌ باید بر اساس دستورالعمل‌‏هاي وزارت بهداشت‌ و درمان باشد.

١٩٤- در صورت اســتفاده از آب معدن براي مصارف بهداشــتی‌ و آشامیدنی‌، باید حداقل‌ هر ٠ ا روز یک‌ بار، براي تعیین‌ مشخصات، مورد آزمایش‌ قرار گیرد.

١٩٥- مخــازن و انبارهــاي آب مصرفی‌، باید حداقل‌ هر ســه‌ ماه یک‌ بار با نظارت مســؤل بهداشــت‌ حرفه‌‏اي تمیز و ضد عفونی‌ شوند.

١٩٦- ظروفی‌ که‌ براي حمل‌ و نگهداري آب آشــامیدنی‌ در داخل‌ معدن مورد استفاده قرار می‌‏گیرند باید همیشــه‌ تمیز نگهداشــته‌ شده و در فواصل‌ کوتاه مدت ضد عفونی‌ شوند و همچنین‌ به‌ درب پوش مجهز باشند.

١٩٧- در صورتی‌ که‌ شــبکه‌‏هاي توزیع‌ آب آشــامیدنی‌ و مصرفی‌ جدا از هم‌ هســتند باید با علامت‌ هشدار دهنده مشخص‌ شده باشند.

١٩٨- کلیه‌ افرادي که‌ به‌ هر نحو درگیر فعالیت‌ در معادن زیرزمینی‌ هســتند باید آموزش‏هاي عمومی‌ اختصاصی‌ فعالیت‌ در اینگونه‌ معادن را دیده باشــند و بتوانند کلیه‌ شــرایط‌ نا ایمن‌ و غیر بهداشتی‌ در محیط‌ کارشان را تشخیص‌ داده و در قبال آن‏ها پاسخ‌ مناسب‌ از خود نشان دهند.

١٩٩- عـلاوه بر آموزش‏هاي عمومی‌ نحوه فعالیت‌ ایمن‌ و بهداشــتی‌ در معادن زیرزمینی‌، هر فرد بنابر تخصص‌ و فعالیت‌ خاص و با تشــخیص‌ مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي باید آموزش‏هاي تخصصی‌ در زمینه‌ ایمنی‌ و بهداشت‌ را گذرانده و مدرک معتبر دریافت‌ نماید.

٢٠٠- موضوعات ذیل‌ باید جزیی‌ از برنامه‌ آموزشی‌ کارکنان معادن زیر زمینی‌ در نظر گرفته‌ شود:

 

– a پایش‌ هوا و تهویه‌

 

– b روشنایی‌ محیط‌ کار

 

– c ارتباطات و اطلاع رسانی‌

– d کنترل جریان سیالات مانند سیل‌

– e تجهیزات حفاظت‌ فردي و نحوه استفاده از آن‏ها

– f روش اجرایی‌ اورژانس‌ و واکنش‌ در شرایط‌ اضطراري مانند طرح تخلیه‌

 

 – g روش ارزیابی‌ داخل‌ و خارج معدن

 

– h مواد منفجره

– i نحوه پیشگیري و کنترل حریق‌

– j تجهیزات مکانیکی‌ و نحوه استفاده

– k سایر آموزش‏ هاي لازم بنابر تشخیص‌ مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي معدن

٢٠١- هر زمانی‌ که‌ کارفرما اطلاعاتی‌ راجع‌ به‌ شرایط‌ نا ایمن‌ و یا غیر بهداشتی‌ در معادن زیرزمینی‌ را دریافت‌ می‌‏کند، ارتباطات و اطلاع رســانی‌ باید به‌ نحوي باشد که‌ کلیه‌ کارکنان آن شیفت‌ کاري در کمترین‌ زمان ممکن‌ از وضعیت‌ موجود با خبر شــوند مانند اطلاع رســانی‌ در زمینه‌‏هاي آتش‌ سوزي، انفجار، انتشار گاز، سیل‌ و … .

٢٠٢- به‌ منظور پیشگیري از حوادث ناگوار در معادنی‌ که‌ به‌ صورت مجموعه‌‏اي از معدن‏ها می‌‏باشند نیز کارفرمایان باید اطلاعات خود را در زمینه‌ ایمنی‌ و بهداشــت‌ با ســایر کارفرمایان و یا سرپرســتان معادن دیگر به‌ اشتراک بگذارند.

٢٠٣- جهت‌ اطمینان از نحوه صحیح‌ و به‌ موقع‌ اطلاع رسانی‌‏ها می‌‏ بایست‌ حداقل‌ سالی‌ یکبار مانوري در این‌ زمینه‌ تدارک و به‌ اجرا در آید و نتایج‌ آن به‌ مراکز بهداشت‌ و سایر مراکز مربوطه‌ گزارش  گردد.

 

 ٢٠٤- کلیه‌ وســایل‌ و تجهیزات ارتباطی‌ جهت‌ شرایط‌ اضطراري باید داراي نیروي برق جدا از نیروي برق معدن باشــند تا در صورت بروز حادثه‌ و یا مشــکل‌ در نیروي برق معــدن، بتوان به‌ راحتی‌ جهت‌ شرایط‌ اضطراري ارتباطات مناسب‌ با مراکز ذیصلاح را برقرار نمود.

٢٠٥- وسایل‌ ارتباطی‌ باید به‌ دو منظور کلی‌ اطلاع رسانی‌ به‌ کارکنان و پرسنل‌ معدن و نیروهاي امداد و اورژانس‌ خارج از معدن تهیه‌ و تدارک یابد.

٢٠٦- در صورتی‌ که‌ شخصی‌ در داخل‌ معادن زیرزمینی‌ و در محیطی‌ نا ایمن‌ و دور از دسترس وسایل‌ ارتباط عمومی‌ معدن مشــغول به‌ کار باشد، کارفرما باید تمهیداتی‌ جهت‌ ایجاد ارتباط با شخص‌ مورد

نظر در شرایط‌ اضطراري در نظر بگیرد.

٢٠٧- کارفرما باید تمهیدات مناسب‌ بازرسی‌ داخل‌ و خارج معدن به‌ منظور اطمینان از حضور افراد در داخل‌ و خارج از معدن و به‌ روز نگه‌ داشــتن‌ این‌ آمار را در نظر بگیرد تا در کلیه‌ شــرایط‌ به‌ خصوص شرایط‌ اضطراري بتواند تصمیم‌ درستی‌ اتخاذ کند.

٢٠٨- هنگامی‌ که‌ کارگر یا کارگرانی‌ در داخل‌ معادن زیرزمینی‌ مشــغول به‌ کار هستند، حداقل‌ یک‌ فرد آموزش دیده باید در خارج از معدن حضور داشــته‌ باشــد و مســئولیت‌ اطلاع رسانی‌ افراد داخل‌ معدن، مسئولین‌ و همچنین‌ نگهداري آمار افراد مشغول به‌ کار در زیرزمین‌ را بر عهده بگیرد.

٢٠٩- علاوه بر ایجاد یک‌ روش بازرســی‌ داخل‌ و خارج معدن، کارفرما باید از وجود دسترســی‌ هاي مناسب‌ جهت‌ خروج از کلیه‌ ایستگاه هاي کاري موجود در معدن اطمینان حاصل‌ نماید و تمامی‌ موانع‌ را برطرف نموده و توسط‌ علائم‌ و نشانه‌ هایی‌ دسترسی‌ مناسب‌ جهت‌ خروج اضطراري را مشخص‌ نماید.

 

 ٢١٠- علائم‌ منع‌ کشــید سیگار و روشــن‌ کردن آتش‌ باید در سراسر مناطق‌ عملیاتی‌ معادن زیرزمینی‌ نصب‌ گردد.

٢١١- هیچ‌ گونه‌ مواد قابل‌ اشــتعال و احتراق نباید در روي زمین‌ و تا حدود ٣١ متري هرگونه‌ ورودي قابل‌ دســترس به‌ معادن زیرزمینی‌ ذخیره و یا نگهداري گردد و در صورت محدودیت‌ در فضا باید تا حد امکان اینگونه‌ مواد را از ورودي هاي معادن زیرزمینی‌ دور نگه‌ داشته‌ و توسط‌ موانع‌ ضد حریق‌ با حداقل‌ یک‌ ساعت‌ تحمل‌ حریق‌ جداسازي نمود.

٢١٢- آثار پاشش‌ و ریزش هرگونه‌ مواد قابل‌ اشتعال و انفجار بر روي سطوح باید بلافاصله‌ پاکسازي شود.

 

 ٢١٣- ورود بنزین‌ به‌ داخل‌ معادن زیرزمینی‌ به‌ علت‌ فراریت‌ زیاد آن اکیدا مموع است‌.

٢١٤- ورود موتورهاي درون سوز (به‌ جز موتورهاي دیزلی‌ موجود بر روي تجهیزات و ماشین‌ آلات متحرک مخصوص معدن) به‌ داخل‌ معدن ممنوع است‌.

٢١٥- مقــدار کافــی‌ از هواي تازه و پــاک در تمامی‌ محل‌ هــاي فعالیت‌ معــادن زیرزمینی‌ به‌ منظور جلوگیري از بوجود آمدن شــرایط‌ نا ایمن‌ و غیربهداشــتی‌ و تجمع‌ زیان آور گرد و غبارات، فیوم ها، میست‌ ها، گازها و بخارات باید تامین‌ گردد.

٢١٦- در صورتی‌ که‌ میزان مناســب‌ و اســتانداردي از هواي تازه و تمیز توسط‌ تهویه‌ طبیعی‌ در معادن زیرزمینی‌ برقرار نشود، کارفرما باید تمهیداتی‌ فراهم‌ نماید تا بوسیله‌ تجهیزات مکانیکی‌ تهویه‌، حداقل‌ میــزان ٧/٥ متر مکعب‌ هواي تازه در دقیقه‌ cfm) ٢٠٠) به‌ ازاي هر کارگر مشــغول به‌ کار در معادن زیرزمینی‌ تامین‌ گردد.
 
٢١٧- در عملیاتی‌ که‌ در معادن زیرزمینی‌ منجر به‌ تولید گرد و غبار، فیوم، میست‌، گاز و بخار می‌‏شود (مانند انفجار یا حفاري ســنگ‌) ســرعت‌ جریان خطی‌ هوا در تونل‌ و ســایر مناطق‌ عملیاتی‌ معدن باید حداقل‌ ١٥/٩ متر در دقیقه‌ fpm) ٣٠) باشد.
٢١٨- هنگامی‌ که‌ چنین‌ عملیات‏هایی‌ به‌ پایان رســیدند، سیستم‌ تهویه‌ باید دود و فیوم هاي تولیدي را به‌ اتمســفر خارج از معدن انتقال داده و این‌ عمل‌ باید قبل‌ از ادامه‌ فعالیت‌ کاري در محل‌‏هاي مربوطه‌ صورت پذیرد.

٢١٩- در طــول عملیات‏ هــاي حفاري ســنگ‌‏ها و غیره بایــد وضعیت‌ هوا مورد پایش‌ قــرار گرفته‌ تا آلاینده‏ هاي تولیدي از حد مجاز بیشتر نگردد.

٢٢٠- میزان روشــنایی‌ مناسب‌ باید در کلیه‌ فضاهاي معادن زیزمینی‌ بر اساس استانداردهاي ارائه‌ شده توسط‌ وزارت بهداشت‌ تامین‌ گردد.

٢٢١- مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي باید بصورت مداوم شرایط‌ هوا را پایش‌ نموده و بر اساس نتایج‌ بدست‌ آمده تصمیمات لازم را در زمینه‌ ایمنی‌ و بهداشت‌ پرسنل‌ اتخاذ نماید.

٢٢٢- مســئول بهداشــت‌ حرفه‌‏اي جهت‌ انجام فعالیت‌ پایش‌ هوا در معان زیرزمینی‌ باید به‌ موارد ذیل‌ توجه‌ نماید و بر اساس آن‏ها تصمیمات صحیح‌ اتخاذ نماید:

– a موقعیت‌ قرارگیري معدن (نزدیکی‌ به‌ مخازن سوخت‌، فاضلاب، خطوط گاز و …)

 

– b زمین‌ شناسی‌ محل‌ معدن (شامل‌ نوع خاک، نفوذپذیري و …)

– c سابقه‌ سایت‌ مورد نظر و ساخت‌ و ساز

– d فعالیت‌‏هاي انجام شده در سایت‌ (مانند استفاده از موتورهاي دیزلی‌، مواد منفجره، کار گرم و(…  ٢٢٣- مســئول بهداشــت‌ حرفه‌‏اي قبل‌ از اندازه گیري هر گونه‌ آلاینده در معــادن زیرزمینی‌ باید ابتدا میزان اکسیژن موجود را اندازه گیري و ارزیابی‌ نماید.

٢٢٤- پس‌ از تایید میزان اکسیژن در معادن زیرزمینی‌، مسئول بهداشت‌ حرفه‌‏اي باید تمامی‌ مکان هاي معادن زیرزمینی‌ را از لحاظ حضور آلاینده‏هایی‌ مانند مونو اکسید کربن‌، دي اکسید نیتروژن، سولفید هیدروژن و سایر گازهاي سمی‌، گرد و غبارات، بخارات، میست‌ ها و فیوم ها مورد ارزیابی‌ قرار دهد و از نرمال بودن این‌ آلاینده‏ها در حد استاندارد اطمینان حاصل‌ نماید.

٢٢٥- در کلیــه‌ معــادن زیرزمینی‌ معادن گازدار بایــد از معادن غیر گازدار تفکیک‌ شــده و اقدامات اختصاصی‌ جهت‌ ایمنی‌ معادن گازدار بر طبق‌ استانداردهاي مربوط به‌ معادن گازدار صورت پذیرد.

 

 ٢٢٦- درصورتی‌ که‌ تعداد کارگران معدن مشــغول به‌ کار در معادن زیرزمینی‌ ٢٥ و یا بیشــتر باشــند.
 
کارفرما باید دو تیم‌ ٥ نفره نجات تشــکیل‌ دهد که‌ یکی‌ از این‌ تیم‌ ها باید در محل‌ ســایت‌ کاري و یا فاصله‌ حداکثر ٣٠ دقیقه‌ از محل‌ فعالیت‌ کارگران درون معدن و تیم‌ دیگر با فاصله‌ ٢ ســاعت‌ در نظر گرفته‌ شوند.

٢٢٧- درصورتی‌ که‌ تعداد کارگران معدن مشــغول به‌ کار در معادن زیرزمینی‌ کمتر از ٢٥ نفر باشــند کارفرمــا بایــد یک‌ تیم‌ ٥ نفره نجات تشــکیل‌ دهد که‌ این‌ تیم‌ باید در محل‌ ســایت‌ کاري و یا فاصله‌ حداکثر ٣٠ دقیقه‌ از محل‌ فعالیت‌ کارگران درون معدن در نظر گرفته‌ شود.

 

٢٢٨- در هر دو مورد فوق الذکر، تیم‌هاي نجات باید تحت‌ نظر درمانگاه بوده و آموزش‏هاي لازم را در زمینه‌ امداد و نجات دیده باشند.

٢٢٩- تیم‌‏هاي نجات در معــادن گازدار باید آموزش‏هاي اختصاصی‌ در زمینه‌ ایمنی‌ معادن گازدار را پشت‌ سر بگذارند.

٢٣٠- سوابق‌ کلیه‌ ارزیابی‌‏هاي کیفیت‌ هوا باید در خارج از معدن و در محیط‌ سایت‌ کاري نگهداري و در دسترس باشند تا درصورت نیاز بتوان به‌ آن‏ها رجوع نمود.

٢٣١- این‌ ســوابق‌ باید شــامل‌ محل‌ نمونه‌ برداري، تاریخ‌، زمان، نوع ماده آلاینده و مقدار ماده مورد ارزیابی‌ باشد.

٢٣٢- سوابق‌ مواجهه‌ با مواد سمی‌ باید براي مدت ٣٠ سال نگهداري شوند.

 

 ٢٣٣- سوابق‌ سایر آزمایشات کیفیت‌ هوا باید تا پایان پروژه نگهداري شوند.

 

 ٢٣٤- برنامه‌ داوطلبانه‌ سیستم‌ مدیریت‌ ایمنی‌ و بهداشت‌.

 

٢٣٥- مدیریــت‌ موثر جهت‌ ایمنی‌ و بهداشــت‌ کارگران یک‌ عامل‌ تعیین‌ کننــده در کاهش‌ میزان و شــدت مربوط به‌ حوادث، جراحات، بیماري ها و هزینه‌‏هاي مربوط به‌ آن ها در محیط‌ کاري اســت‌.

 

در این‌ راســتا سازمان OSHA برنامه‌ ایمنی‌ و بهداشت‌ داوطلبانه‌‏اي در این‌ زمینه‌ تهیه‌ نموده است‌ که‌ کارفرمایان جهت‌ نیل‌ به‌ اهداف ایمنی‌ و بهداشــتی‌ می‌‏توانند از آن استفاده نمایند.

 

 این‌ برنامه‌ داوطلبانه‌ ایمنی‌ و بهداشــتی‌ شامل‌ چهار بخش‌ اساسی‌ در زمینه‌ گسترش یک‌ سیستم‌ مدیریت‌ ایمنی‌ و بهداشتی‌ موفق‌ می‌‏باشد که‌ عبارتند از:

– a رهبري و مدیریت‌ و مشارکت‌ کارکنان – b تجزیه‌ و تحلیل‌ سایت‌ کاري

 

– c پیشگیري و کنترل خطرات

– d برنامه‌‏هاي آموزش ایمنی‌ و بهداشت‌